Όταν
κάτι εξηγεί τα πάντα, ταυτόχρονα δεν
εξηγεί τίποτα. Αυτό αποτελεί μία
ψυχολογική ερμηνεία για την κατάσταση
που επικρατεί στον 'χώρο'. Με το περιβόητο
'άνοιγμα' του 'χώρου' στην κοινωνία, κάτι
που μεταφράστηκε σε περισσότερες ψήφους,
αλλά και περισσότερους κομπάρσους που
κινούνται ως δορυφόροι στον 'χώρο',
εντός, εκτός και επί τα αχαμνά αυτού,
ένα νέο είδος 'εθνικοβλαμμένων' έχει
ευδοκιμήσει στις τάξεις του. Παλαιότερα,
οι βλαμμένοι του 'χώρου' κλείνοντας
στους τέσσερις τοίχους και κανείς δεν
ασχολούνταν μαζί τους. Την έβγαζαν με
'Sieg Heil' στο
παρεϊστικό και
στο αλλιώτικο.
Τώρα τα τείχη έπεσαν και άνοιξαν οι
πύλες της κολάσεως. Αυτό το είδος δεν
αποτελεί κάτι το νέο, κάτι ξεχωριστό.
Πρόκειται για τέως λαϊκούς αποτυχημένους
στην πλειοψηφία τους, οι οποίοι μυρίστηκαν
πώς ο 'χώρος' έχει φαγάκι και τρύπωσαν
μπας και δουν καμία λησμονημένη άσπρη
ημέρα από το άθλιο μικροαστικό παρελθόν
τους. Πολλοί εξ αυτών κρίνονται τουλάχιστον
από φυσιολογικής απόψεως από δύσμορφοι
έως απαράδεκτοι, από ψυχολογικής απόψεως
'κατά λάθος ελεύθεροι', από ιδεολογικής
απόψεως 'Πιάσ' το αβγό και
κούρευ' το' και από θάρρους
'χέσε μέσα'. Τα παπαγαλάκια έβγαλαν
γλώσσα και άρχισαν να αμφισβητούν, ακόμα
δεν έσκασαν απ' τα αβγά τους. Κάτι
κωλονεοδημοκράτες την είδαν πιο 'Straight
Edge' δεξιάρες, κάτι μπερδεμένα
κομμούνια, κάτι πρώην πασοκτζήδες που
κατανόησαν τελικώς ότι ο σοσιαλισμός
είναι μονάχα εθνικός-όπερ ναζιστικός,
κάτι λαοσίτες με δόσεις βοριδισμού και
φιλοεβραϊλα αλά κρεμ, και δεν συμμαζεύεται.
Για τα σκουπίδια της 'αυτονομίας', ούτε
λόγος. Πολύ μπλα-μπλα και στην κορφή
κανέλα. Ελάχιστοι μπορούν να αρθρώσουν
σοβαρό πολιτικό λόγο ν' ασκήσουν σεβαστή,
ωστόσο μη αποδεκτή, κριτική σε βάρος
όλων όσοι δραστηριοποιούνται στον
ριζοσπαστικό εθνικισμό και το εθνικιστικό
αντάρτικο πόλεων. Πολύ ελάχιστοι, μα
πάρα πολύ ελάχιστοι είναι αυτοί. Όλοι
οι υπόλοιποι, μπορείτε να φάτε φασολάδα,
και ένα και δύο πιάτα, άμα σας παίρνει.
Λοιπόν, ψοφίμια του 'χώρου', ακούστε εδώ
να μάθετε δύο πραγματάκια, πρώτον διότι
πήρε ο κώλος σας αέρα και θα μας κρυώσετε
και δεύτερον μπας και ξεστραβωθείτε,
που δεν το πιστεύουμε ότι μπορεί να
συμβεί. Κατηγορούν τους ΑΜΕ, τους C18
και άλλες μαχητικές
εθνικοσοσιαλιστικές ή ριζοσπαστικές
εθνικιστικές οργανώσεις, με φαιδρά
επιχειρήματα του τύπου: 'Έλα μωρέ, τί
κάνουνε, γράφουν συνθήματα, βάζουν
κανένα γκαζάκι, καμία φωτίτσα, κτλ'.
Τιποτένιες εθνοκουράδες, δεν σας έχουμε
δει να κάνετε ούτε αυτά, διότι για
παραπάνω ούτε συζήτηση. Για καμία ψήφο
είσαστε και μετά πάλι νάνι. Τί κάνουν
αυτές οι οργανώσεις, οι οποίες σας έχουν
ξελασπώσει και οι αναρχικοί δεν έχουν
μπει στα σπίτια σας, το ξέρουν όσοι
αντιλαμβάνονται το βάρος ενός αγώνα
και δεν στέκονται στην εύκολη κριτική
του φραπέ.
Επειδή
τα βιβλία δεν τα αγοράζετε για να τα
διαβάσετε, αλλά για να διακοσμήσετε την
βιβλιοθήκη σας και να το παίζετε
διαβασμένοι, εάν γνωρίζατε στοιχειωδώς
κάποια πράγματα που αφορούν τον στρατό,
θα αναγνωρίζατε πώς ο μοναδικός τρόπος
για να αισθανθεί κανείς την πατρίδα
του, το έδαφος που έχει την δυνατότητα
να πατήσει, πρέπει να περπατάει και να
κινείται διαρκώς για να γίνει ένα με
αυτό. Αλλά πού! Όταν ο Θεός μοίραζε μυαλό,
είχατε κρυφτεί σε κάποιο λαγούμι. Οι
καθημερινοί άνθρωποι περπατούν στους
δρόμους και έρχονται σε επαφή με το
περιβάλλον τους, το γνωρίζουν, το
μαθαίνουν σπιθαμή προς σπιθαμή και δεν
μπαίνουν στο αυτοκίνητό τους και η
επόμενη στάση είναι στο παρκάρισμα έξω
από το γραφείο που εργάζονται. Αυτό
υπάγεται στην δημοσιοϋπαλληλική στάση
ζωής και μάλλον αποδεικνύει τον κύριο
λόγο που το ΠΑΣΟΚ έκανε την Ελλάδα ένα
απέραντο τσιφλίκι δημοσίων υπαλλήλων.
Αυτά δίδαξε η πασοκοκρατία, μαμ, κακά
και νάνι, μπάνια του λαού, αρπαχτές και
ρουφιανιλίκι. Ο 'χώρος' δεν θα μπορούσε,
σαν 'παιδί' αυτής της κοινωνίας, να
διαφέρει από τα άλλα 'παιδιά'. Σάμπως,
οι νεοδημοκράτες είναι καλύτεροι;
Ας υποθέσουμε ότι 'δεν
είσαστε καθημερινοί άνθρωποι' και
'είσαστε ξεχωριστοί'. Μία φορά εθνικιστές
δεν είσαστε, όσο διανοούμενοι και εάν
το παίζετε στις συναναστροφές σας.
Ξερόλες, ατσάκωτοι, ημιμαθείς, αλαζονικοί,
εγωιστές, με λίγα λόγια ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΔΕΣ.
Οι νυχτερινές
επιδρομές με τα σπρέι
ή τα φλεγόμενα μπουκάλια ανά
χείρας, μόνο χάσιμο χρόνου δεν είναι
για εμάς. Για εσάς όλα κοστολογούνται
και λογίζονται χάσιμο χρόνου. Καβάλα
στα μηχανάκια, τα ποδήλατα,
τα αυτοκίνητα ή ποδαράτοι, έχουμε
μάθει τις γειτονιές μας απ'
έξω και ανακατωτά, όπως δεν τις ξέρει
κανείς άλλος. Αυτή η γνώση,
δεν είναι καθόλου άχρηστη,
όπως πολλοί νομίζουν από εσάς. Όσο
κι αν προσπαθούν να μας πείσουν για το
αντίθετο, η μάχη κόντρα
στους προδότες δεν θα
δοθεί ούτε στα δικαστήρια,
ούτε στο κοινοβούλιο, ούτε
στο διαδίκτυο. Η μάχη κόντρα στους
προδότες δίνεται καθημερινά,
γειτονιά τη γειτονιά. Τα
ατέλειωτα ξενύχτια στους
δρόμους μας προσφέρουν χίλιες φορές
περισσότερα απ' όλες τις
δίκες κι όλες τις κλαψιάρικες καταγγελίες
των ανθελλήνων μαζεμένες.
Στην τελική, αρκούν τα χαμόγελα που
σκάμε όταν βλέπουμε
συνθήματα στον δρόμο ή όταν
ακούμε καυστικά σχόλια στη θέα τους.
Και για να σας θυμίσουμε κάτι πρόσφατο,
για την αξία των κόπων μας, όχι πολύ
πίσω, όσοι θυμόσαστε το ανθρωποκυνηγητό
με τους Αλβανούς δραπέτες της φυλακής
των Τρικάλων, θα θυμόσαστε ότι ποδαράτοι
και με λίγο τύχη από τις κλοπές οχημάτων
γύρισαν σχεδόν όλο τον ηπειρωτικό κορμό
της Ελλάδας. Όσοι πάλι γνωρίζουν, ειδικές
δυνάμεις ελληνικής αστυνομίας και
ελληνικού στρατού, εκατοντάδες έως
χιλιάδες άνδρες για όσους γνωρίζουν
περισσότερα επί του θέματος, δεν κατάφεραν
να συλλάβουν τους δραπέτες και μάλιστα
ο τελευταίος τους την έσκασε και πέρασε
και τα σύνορα. Παρόλο που είχαν τα μέσα,
ένας ποδαράτος έγινε καπνός. Ήταν
εκπαιδευμένοι και δεν ήταν κοπρίτες
σαν πολλούς που παριστάνουν τους
'εθνικιστές' και δεν έχουν σηκωθεί από
το γραφείο τους και δεν έχουν τσακωθεί
ούτε με το μαξιλάρι τους. Τα ποδαράκια
μας τα έδωσε ο Θεός για να τα χρησιμοποιούμε.
Από μυαλό ούτε συζήτηση. Τουλάχιστον
έχετε ακόμα τα πόδια σας. Κάτι είναι και
αυτό. Δουλέψτε τα και 'η νίκη θα'ρθεί'.
