ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΛΑΛΙΣΤΑΤΟΥΣ ΠΟΥΘΕΝΑΔΕΣ ΤΟΥ 'ΧΩΡΟΥ'

Όταν κάτι εξηγεί τα πάντα, ταυτόχρονα δεν εξηγεί τίποτα. Αυτό αποτελεί μία ψυχολογική ερμηνεία για την κατάσταση που επικρατεί στον 'χώρο'. Με το περιβόητο 'άνοιγμα' του 'χώρου' στην κοινωνία, κάτι που μεταφράστηκε σε περισσότερες ψήφους, αλλά και περισσότερους κομπάρσους που κινούνται ως δορυφόροι στον 'χώρο', εντός, εκτός και επί τα αχαμνά αυτού, ένα νέο είδος 'εθνικοβλαμμένων' έχει ευδοκιμήσει στις τάξεις του. Παλαιότερα, οι βλαμμένοι του 'χώρου' κλείνοντας στους τέσσερις τοίχους και κανείς δεν ασχολούνταν μαζί τους. Την έβγαζαν με 'Sieg Heil' στο παρεϊστικό και στο αλλιώτικο. Τώρα τα τείχη έπεσαν και άνοιξαν οι πύλες της κολάσεως. Αυτό το είδος δεν αποτελεί κάτι το νέο, κάτι ξεχωριστό. Πρόκειται για τέως λαϊκούς αποτυχημένους στην πλειοψηφία τους, οι οποίοι μυρίστηκαν πώς ο 'χώρος' έχει φαγάκι και τρύπωσαν μπας και δουν καμία λησμονημένη άσπρη ημέρα από το άθλιο μικροαστικό παρελθόν τους. Πολλοί εξ αυτών κρίνονται τουλάχιστον από φυσιολογικής απόψεως από δύσμορφοι έως απαράδεκτοι, από ψυχολογικής απόψεως 'κατά λάθος ελεύθεροι', από ιδεολογικής απόψεως 'Πιάσ' το αβγό και κούρευ' το' και από θάρρους 'χέσε μέσα'. Τα παπαγαλάκια έβγαλαν γλώσσα και άρχισαν να αμφισβητούν, ακόμα δεν έσκασαν απ' τα αβγά τους. Κάτι κωλονεοδημοκράτες την είδαν πιο 'Straight Edge' δεξιάρες, κάτι μπερδεμένα κομμούνια, κάτι πρώην πασοκτζήδες που κατανόησαν τελικώς ότι ο σοσιαλισμός είναι μονάχα εθνικός-όπερ ναζιστικός, κάτι λαοσίτες με δόσεις βοριδισμού και φιλοεβραϊλα αλά κρεμ, και δεν συμμαζεύεται. Για τα σκουπίδια της 'αυτονομίας', ούτε λόγος. Πολύ μπλα-μπλα και στην κορφή κανέλα. Ελάχιστοι μπορούν να αρθρώσουν σοβαρό πολιτικό λόγο ν' ασκήσουν σεβαστή, ωστόσο μη αποδεκτή, κριτική σε βάρος όλων όσοι δραστηριοποιούνται στον ριζοσπαστικό εθνικισμό και το εθνικιστικό αντάρτικο πόλεων. Πολύ ελάχιστοι, μα πάρα πολύ ελάχιστοι είναι αυτοί. Όλοι οι υπόλοιποι, μπορείτε να φάτε φασολάδα, και ένα και δύο πιάτα, άμα σας παίρνει. Λοιπόν, ψοφίμια του 'χώρου', ακούστε εδώ να μάθετε δύο πραγματάκια, πρώτον διότι πήρε ο κώλος σας αέρα και θα μας κρυώσετε και δεύτερον μπας και ξεστραβωθείτε, που δεν το πιστεύουμε ότι μπορεί να συμβεί. Κατηγορούν τους ΑΜΕ, τους C18 και άλλες μαχητικές εθνικοσοσιαλιστικές ή ριζοσπαστικές εθνικιστικές οργανώσεις, με φαιδρά επιχειρήματα του τύπου: 'Έλα μωρέ, τί κάνουνε, γράφουν συνθήματα, βάζουν κανένα γκαζάκι, καμία φωτίτσα, κτλ'. Τιποτένιες εθνοκουράδες, δεν σας έχουμε δει να κάνετε ούτε αυτά, διότι για παραπάνω ούτε συζήτηση. Για καμία ψήφο είσαστε και μετά πάλι νάνι. Τί κάνουν αυτές οι οργανώσεις, οι οποίες σας έχουν ξελασπώσει και οι αναρχικοί δεν έχουν μπει στα σπίτια σας, το ξέρουν όσοι αντιλαμβάνονται το βάρος ενός αγώνα και δεν στέκονται στην εύκολη κριτική του φραπέ.

Επειδή τα βιβλία δεν τα αγοράζετε για να τα διαβάσετε, αλλά για να διακοσμήσετε την βιβλιοθήκη σας και να το παίζετε διαβασμένοι, εάν γνωρίζατε στοιχειωδώς κάποια πράγματα που αφορούν τον στρατό, θα αναγνωρίζατε πώς ο μοναδικός τρόπος για να αισθανθεί κανείς την πατρίδα του, το έδαφος που έχει την δυνατότητα να πατήσει, πρέπει να περπατάει και να κινείται διαρκώς για να γίνει ένα με αυτό. Αλλά πού! Όταν ο Θεός μοίραζε μυαλό, είχατε κρυφτεί σε κάποιο λαγούμι. Οι καθημερινοί άνθρωποι περπατούν στους δρόμους και έρχονται σε επαφή με το περιβάλλον τους, το γνωρίζουν, το μαθαίνουν σπιθαμή προς σπιθαμή και δεν μπαίνουν στο αυτοκίνητό τους και η επόμενη στάση είναι στο παρκάρισμα έξω από το γραφείο που εργάζονται. Αυτό υπάγεται στην δημοσιοϋπαλληλική στάση ζωής και μάλλον αποδεικνύει τον κύριο λόγο που το ΠΑΣΟΚ έκανε την Ελλάδα ένα απέραντο τσιφλίκι δημοσίων υπαλλήλων. Αυτά δίδαξε η πασοκοκρατία, μαμ, κακά και νάνι, μπάνια του λαού, αρπαχτές και ρουφιανιλίκι. Ο 'χώρος' δεν θα μπορούσε, σαν 'παιδί' αυτής της κοινωνίας, να διαφέρει από τα άλλα 'παιδιά'. Σάμπως, οι νεοδημοκράτες είναι καλύτεροι; Ας υποθέσουμε ότι 'δεν είσαστε καθημερινοί άνθρωποι' και 'είσαστε ξεχωριστοί'. Μία φορά εθνικιστές δεν είσαστε, όσο διανοούμενοι και εάν το παίζετε στις συναναστροφές σας. Ξερόλες, ατσάκωτοι, ημιμαθείς, αλαζονικοί, εγωιστές, με λίγα λόγια ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΔΕΣ.

Οι νυχτερινές επιδρομές με τα σπρέι ή τα φλεγόμενα μπουκάλια ανά χείρας, μόνο χάσιμο χρόνου δεν είναι για εμάς. Για εσάς όλα κοστολογούνται και λογίζονται χάσιμο χρόνου. Καβάλα στα μηχανάκια, τα ποδήλατα, τα αυτοκίνητα ή ποδαράτοι, έχουμε μάθει τις γειτονιές μας απ' έξω και ανακατωτά, όπως δεν τις ξέρει κανείς άλλος. Αυτή η γνώση, δεν είναι καθόλου άχρηστη, όπως πολλοί νομίζουν από εσάς. Όσο κι αν προσπαθούν να μας πείσουν για το αντίθετο, η μάχη κόντρα στους προδότες δεν θα δοθεί ούτε στα δικαστήρια, ούτε στο κοινοβούλιο, ούτε στο διαδίκτυο. Η μάχη κόντρα στους προδότες δίνεται καθημερινά, γειτονιά τη γειτονιά. Τα ατέλειωτα ξενύχτια στους δρόμους μας προσφέρουν χίλιες φορές περισσότερα απ' όλες τις δίκες κι όλες τις κλαψιάρικες καταγγελίες των ανθελλήνων μαζεμένες. Στην τελική, αρκούν τα χαμόγελα που σκάμε όταν βλέπουμε συνθήματα στον δρόμο ή όταν ακούμε καυστικά σχόλια στη θέα τους. Και για να σας θυμίσουμε κάτι πρόσφατο, για την αξία των κόπων μας, όχι πολύ πίσω, όσοι θυμόσαστε το ανθρωποκυνηγητό με τους Αλβανούς δραπέτες της φυλακής των Τρικάλων, θα θυμόσαστε ότι ποδαράτοι και με λίγο τύχη από τις κλοπές οχημάτων γύρισαν σχεδόν όλο τον ηπειρωτικό κορμό της Ελλάδας. Όσοι πάλι γνωρίζουν, ειδικές δυνάμεις ελληνικής αστυνομίας και ελληνικού στρατού, εκατοντάδες έως χιλιάδες άνδρες για όσους γνωρίζουν περισσότερα επί του θέματος, δεν κατάφεραν να συλλάβουν τους δραπέτες και μάλιστα ο τελευταίος τους την έσκασε και πέρασε και τα σύνορα. Παρόλο που είχαν τα μέσα, ένας ποδαράτος έγινε καπνός. Ήταν εκπαιδευμένοι και δεν ήταν κοπρίτες σαν πολλούς που παριστάνουν τους 'εθνικιστές' και δεν έχουν σηκωθεί από το γραφείο τους και δεν έχουν τσακωθεί ούτε με το μαξιλάρι τους. Τα ποδαράκια μας τα έδωσε ο Θεός για να τα χρησιμοποιούμε. Από μυαλό ούτε συζήτηση. Τουλάχιστον έχετε ακόμα τα πόδια σας. Κάτι είναι και αυτό. Δουλέψτε τα και 'η νίκη θα'ρθεί'.

Η ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑΚΗ ΒΟΜΒΑ ΤΗΣ ΑΔΡΑΝΟΥΣ ΚΑΤΑΓΡΑΦΗΣ

Το μεγαλύτερο έγκλημα για τους επαναστάτες είναι η καταγραφή στιγμών αδράνειας στο προσωπικό ημερολόγιό τους. Έγκλημα δεν αποτελεί μία εσφαλμένη πρακτική που δοκιμάστηκε και απέτυχε. Η επανάσταση καταγράφεται ως ιστορική απόπειρα. Κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί για την επιτυχία της όπως και κανείς δεν μπορεί να προδικάσει την αποτυχία της. Εάν δεν δοκιμάσεις, δεν μπορείς να έχεις άποψη. Είναι το λάθος πολλών ιστορικών, οι οποίοι από την ζεστή πολυθρόνα του γραφείου τους, συγγράφουν ολόκληρους τόμους διατυπώνοντας κρίσεις πάνω σε γεγονότα και σε πρόσωπα, για τα οποία δεν γνωρίζουν οτιδήποτε ουσιαστικό πέραν όσων κατάφεραν να συγκεντρώσουν δεξιά και αριστερά, έκοψαν και σύρραψαν κατά πώς ταιριάζει στην ιδιοσυγκρασία τους ή την αντίληψή τους. Και στις δύο περιπτώσεις, ένας μη αυτήκοος, μη αυτόπτης, και το χειρότερο ίσως παντελλώς άσχετος με τις επαναστατικές ζυμώσεις, διατυπώνει ακλόνητα συμπεράσματα με δυναμική αλήθειας, τα οποία μεταβιβάζονται δυστυχώς από γενιά σε γενιά. Κάπως έτσι τα ψέματα και οι ανακρίβειες γιγαντώνονται με την πάροδο του χρόνου και ολόκληρες γενιές καταλήγουν να πιστεύουν ένα αρχικό ισχνό και ίσως όχι δόλιο ψεύδος, που όμως επιβίωσε για τον λόγο ότι κανείς δεν έπαψε να το πιστεύει ή επειδή ήταν αρκετά πειστικό για να είναι αληθινό. Η μάζα αρκείται στις επικεφαλίδες. Αρκούν λίγες επιτυχημένες επικεφαλίδες για να παραμυθιαστούν ολόκληρες γενιές. Και αυτή είναι η ιστορία του καιρού μας.

Λάθη δεν κάνει μονάχα αυτός που αδρανεί. Σίγουρα κανείς δεν θα βρεθεί να τον κατηγορήσει. Όλο το βάρος πέφτει σε αυτούς που τολμούν, έστω κάνοντας 'λάθη'. Και εδώ τίθεται το ερώτημα: Ποιό είναι το σωστό και ποιό το λάθος για εμάς; Ποιός θα μας τα ορίσει αυτά; Ποιός θα μας δώσει ντιρεκτίβες και ποιός θα μας δικάσει; Και στον μονόλογο με τον εαυτό μας λέμε: Μην τους λογαριάζετε, σας φθονούν επειδή δεν σας έμοιασαν. Θα ήθελαν, μα δεν τα κατάφεραν. Θα ήθελαν, μα δεν μπορούν. Θα ήθελαν να μπορούν, μα κατάλαβαν πώς δεν θέλουν. Η αδράνεια μεταμορφώθηκε στο βλάσφημο τέρας που περιέγραψε η καταραμένη Μαίρη Σέλλεϋ. Σε αυτό το συρραμένο τέρας από τα αταίριαστα κομμάτια της κακίας. Τα άδεια φύλλα του ημερολογίου είναι απαραίτητα και αυτά για να καλύπτεται το κενό. Όχι για να σπάσει η μονοτονία ή να υπάρξει το περιθώριο ανάκτησης δυνάμεων. Χωρίς πολλά-πολλά και άλλες ανούσιες επεξηγήσεις, απλά γιατί έτσι πρέπει. Αυτό δεν μπορεί να συμβεί σε μέρες χαλεπές, όπου οι σκέψεις και οι πράξεις των επαναστατών δεν πρέπει να χωρούν στις σελίδες. Και εάν αυτό το ημερολόγιο πάλι δεν είναι από χαρτί, είναι του μυαλού. Εκεί όπου καταγράφονται με ανεξίτηλο μελάνι όλα τα παραπάνω και δύσκολα σβήνονται.

Ο κίνδυνος της εναπόθεσης των ελπίδων στην νοητή και μη ημερολογιακή ροή αποτελεί τροχοπέδη για την επανάσταση και τους επαναστάτες. Οι εξελίξεις μας έχουν ξεπεράσει ως άτομα και λιγότερο ως επαναστάτες και αυτό είναι μία πικρή παραδοχή. Η επανάσταση δεν περιμένει με το ρολόι στο χέρι. Οι επαναστάτες το ίδιο. Συνάμα είναι και ψευδαίσθηση που καλλιεργείται από το σύστημα. Το σύστημα θέλει να αφήνεται να εννοηθεί πώς είναι παντοδύναμο και οποιαδήποτε σκέψη, πόσο μάλλον η πράξη, είναι ανέξοδα μπροστά στο πανίσχυρο τέρας. Χωρίς καν να δοθεί η μάχη ή να ξεκινήσει ο πόλεμος, το σύστημα επιβάλλεται συνειδησιακά ότι έχει νικήσει ή ότι πρόκειται να νικήσει, διότι πολυ απλά έπεισε τους εχθρούς του ότι η μάχη είναι ανέξοδη και ως εκ τούτου δεν αξίζει να δοθεί απ' αυτούς. Σε αυτό το λεπτό σημείο εδράζεται η πεμπτουσία της συστημικής μαεστρίας. Απογοητεύεσαι πριν ριχτείς στην μάχη ή εισέλθεις στον πόλεμο. Χωρίς να έχεις προσπαθήσει, ήδη έχεις ηττηθεί. Μακάβριο, αλλά πέρα για πέρα αληθινό. Ο χρόνος είναι ο καλύτερος ιατρός για οτιδήποτε. Επουλώνει τραύματα, παραδίδει μαθήματα. Γίνεσαι ωριμότερος μαζί του. Συμφιλιώνεσαι μαζί του. Σου δείχνει τί αξίζει και τί όχι. Σου δείχνει ποιός είναι ο δρόμος σου και ποιός όχι. Εξάγεις πολύτιμα συμπεράσματα. Όποιος πάλι θέλει, βλέπει και όποιος πάλι δεν θέλει, με τη σειρά του θα δει. Και όποιος αντέξει.

Και ο έμετος έρχεται σιγά-σιγά, όταν διαπιστώνεις ότι το περιβάλλον κινείται ρομποτικά και φυσικά δεν ξεχνάει να σκίσει το επόμενο φύλλο του ημερολογίου, πριν καλά-καλά περάσει άλλη μία ημέρα αδράνειας. Και αυτό διότι κοιτάζει συνεχώς το ημερολόγιο, βλέποντας ημερομηνίες και όχι γεγονότα. Βλέπει αναμνήσεις και όχι προοπτική. Βλέπει παρελθόν και όχι μέλλον. Το παρελθόν δεν έχει ανάγκη από καντηλανάφτες. Το μέλλον όμως έχει ανάγκη από επαναστάτες. Αναρωτιέσαι, 'προς τί μία τέτοια βιασύνη;' Η βιασύνη οφείλεται στον καλπασμό του καβαλάρη του θανάτου που έρχεται απειλητικά προς το μέρος τους, στην λύσσα του ιππέα, στο άτι που τρέχει μανιασμένο για την ελευθερία; Ήταν άλλη μία ευκαιρία να θυμηθούν πώς περνούν οι ημέρες ανέξοδα, για τον ιππέα άλλη μία κουραστική ημέρα, για το άτι ακόμα μία διαδρομή. Ο τεμαχισμός του ημερολογιακού έτους σε προσυμφωνημένα μνημόσυνα αντανακλά την αποτυχία να διαγράψουμε το μέλλον. Μας υπενθυμίζει πώς βρισκόμαστε στο έδαφος και όχι καβάλα στο άτι. Ότι άλλοι καλπάζουν και μας προσπερνούν. Και πράγματι, αυτή η μιζέρια να βλέπεις στη διάρκεια του έτους, τους κομπάρσους να εμφανίζονται επί σκηνής για τις πράξεις ενός χιλιοπαιγμένου έργου και αυτούς που οφείλουν να είναι πραγματικοί θύτες επί σκηνής σε ρόλο κοινού, έχει γίνει ο κανόνας.

Είναι πολύ βαρετό να βλέπεις κάθε χρόνο ανήμερα της 17ης Νοέμβρη τον δημοκρατικό θίασο να δίνει παράσταση καταθέτοντας στεφάνια σε ένα μαυσωλείο ('Πολυτεχνείο', και τα δύο με '-εί' γράφονται διόλου τυχαία), να εκσφενδονίζουν εκατοντάδες μολότοφ χωρίς προορισμό, να καταθέτουν μαραμένα στεφάνια και να κάνουν δηλώσεις για το 'πόσο ισχυρή' είναι η δημοκρατία τους. Σαν να μην έφτανε αυτό, διεπίστωσαν (εάν το διεπίστωσαν) ότι η μεταπολιτευτική Δημοκρατία όλη κι όλη υποβαστάζεται από ένα κτίριο που θέλει πάση θυσία να καταρρεύσει και δεν το αφήνουν. Η ημερομηνία θανάτου της Δημοκρατίας είναι αυτή του γκρεμίσματος του ιστορικού μαυσωλείου της οδού Πατησίων. Μετά απ' αυτό, κανείς δεν θα έχει λόγο να θυμάται οτιδήποτε από τον μύθο του. Στο Σύνταγμα δεν θα έχει να θυμάται παρά ένα μνημόσυνο που κατέληξε στην ανάδειξη ενός Αλέξη. Το Σύνταγμα δεν έχει τοίχους, ούτε αυτιά. Το Σύνταγμα δεν έχει μνήμη. Στο Σύνταγμα τα φύλλα ημερολογίου έχουν ξεραθεί. Εντός των τειχών το μέλλον τρέχει και απ' έξω μονάχα βρέχει. Και έχεις από την άλλη τους 'εθνικιστές' και τους 'εθνικοσοσιαλιστές' να κάνουν τις δικές τους λιτανείες (εντός των τεσσάρων τοίχων πάντοτε) για το πραξικόπημα στο Μόναχο, ξεχνώντας την σημαδιακή ημερομηνία της 9ης Νοεμβρίου 1989, οπόταν έπεσε το τείχος στο Βερολίνο. Διότι και αυτή μία σημαντική ημερομηνία είναι για την ένωση των δύο Γερμανιών και για τον γερμανικό λαό επί του συνόλου. Ιστορικές συμπτώσεις ή κάτι παραπάνω; Ας το απαντήσουν αυτοί που δεν μένουν στο σκίσιμο φύλλων ημερολογίου, αλλά καθορίζουν τις εξελίξεις που θα καταγράψει το σύστημα, δίχως να περιμένουν τις δικές του ημερομηνίες. Τουλάχιστον, το ημερολόγιο ας είναι πλήρες από μάχες, έστω ήττες, όχι από στιγμές αδράνειας. Κάτι θα έχουμε να δείξουμε στις επόμενες γενιές. Το λευκό χαρτί είναι ντροπή. Ακόμα και το καμμένο χαρτί είναι μαύρο. Έχει κάτι να σου δείξει, έχει κάτι να σου πει.

ΕΧΟΥΜΕ ΠΟΛΕΜΟ ΑΚΡΟΔΕΞΙΟ ΜΩΡΟ ΜΟΥ!

Το έχουμε πει, θα το ξαναπούμε όσες φορές χρειαστεί, μέχρι να το εμπεδώσετε. Ο Εθνικοσοσιαλισμός και ο Ριζοσπαστικός Εθνικισμός ως ιδεολογίες και ως πρακτικές ΔΕΝ έχουν καμία μα καμία σχέση με την παράγκα. Ποιά είναι η παράγκα; Η ακροδεξιά. Σε αυτήν ανήκουν όσοι έχουν μέσα στο στόμα τους ένα πτώμα που θυμίζει την παλαιά Ελλάδα, με αναδρομή στην αρχαία Ελλάδα, με επίκληση στη νέα Ελλάδα που υπόσχονται, Ελλάδα πάντως το λένε. Στη δική μας λογική δεν υφίσταται αυτή η Ελλάδα, με την οποία παραμυθιάζουν τον κοσμάκη και γεμίζουν τις τσέπες τους με ζεστά ευρώπουλα με βιβλία του κιλού, με πύρινους λόγους στα κανάλια ή όπου αλλού τους δίνεται βήμα. Με τα βιβλία δεν υπάρχει κανένα μα κανένα πρόβλημα. Με την πώλησή τους πάλι κανένα πρόβλημα. Ίσα-ίσα, είναι προτιμότερο οι νέοι άνθρωποι ν' αγοράζουν βιβλία, ακόμα και εάν αυτά δεν κάνουν ούτε για προσάναμα στο τζάκι, παρά ν' αγοράζουν ναρκωτικά. Υπό μία έννοια και τα δύο είναι 'ναρκωτικά'. Παράγουν εξάρτηση, με την διαφορά ότι τα ναρκωτικά σκοτώνουν άμεσα ή σε βάθος χρόνου, ενώ τα βιβλία αποβλακώνουν και αυτά άμεσα ή σε βάθος χρόνου σε οδηγούν στου Σινούρη. Καμία φορά καίνε περισσότερο απ' όσο τα ναρκωτικά. Έχουμε δει κάτι καρβουνιάρηδες, ουκ ολίγους, από υπερβολική μελέτη, έχοντας φτάσει να βλέπουν εξωγήινους που δεν κατάφεραν να δουν άλλοι κι άλλοι έχοντας πιεί όλα τα ναρκωτικά του κόσμου. Έχουμε δει κάτι καψίλια, κάτι θράκες αναμμένες, άλλο να το ακούς και άλλο να το βλέπεις. Ένα τέτοιο 'κάψιμο' τρώνε οι Εθνικοσοσιαλιστές από φετίχ και οι Εθνικιστές από κρατισμό. Οι πρώτοι την πατάνε την μπανανόφλουδα μπερδεύοντας τα μπούτια τους, λέγοντας άρες μάρες κουκουνάρες ανακατεύοντας στο μπλέντερ του μυαλού τους στοιχεία που 'τους κάνουν για εθνικοσοσιαλιστικά' και οι δεύτεροι αναμασούν σαχλαμάρες μπερδεύοντας την εθνεγερσία με το οποιοδήποτε πολιτικό καθίκι κουνάει μία σημαία ή έχει κάνει την Ελλάδα σημαία ευκαιριακή για ιδία προβολή.

Όποιος κουνάει μία ελληνική σημαία ή φοράει ένα σώβρακο με την ελληνική σημαία, δεν σημαίνει ότι είναι Έλλην ή Ελληνίδα. Ένα κομμάτι πανί, όπως είχε πει ένας μαρξιστής καθηγητής τις ημέρες των γεγονότων του Πολυτεχνείου του 1995, προκαλώντας τότε αντιδράσεις από τους 'αγανακτισμένους πολίτες' (ήταν ακόμα στην επικαιρότητα το, από αιώνων ξεπουλημένο, 'Μακεδονικό', η φιέστα του Μητσοτακεϊκου) δεν κάνει τον Έλληνα ή την Ελληνίδα. Όσο τα ράσα δεν κάνουν τον παπά, έτσι και ένα άψυχο από πολιτικής οπτικής και ιστορικής συνέπειας αντικείμενο στα χρώματα της γαλανόλευκης δεν κάνει τον ελληνάρα. Όταν κάτι, ό,τι και εάν είναι αυτό, το κάνεις σημαία σου, αυτό υποδηλώνει ότι εκφράζει την ιδιοσυγκρασία σου. Όταν είσαι νεοέλληνας αποτυχημένος μικροαστός, διεφθαρμένος, τί και εάν κουνάς ελληνικό σημαιάκι, μαλάκας παραμένεις και όχι Έλληνας. Το ίδιο και ο φαναρίσιος πακιστανός που έτυχε να φορέσει μία μπλούζα με εθνόσημο ή το καπέλο μίας φίρμας με την ελληνική σημαία πάνω του, δεν τον κάνουν αυτομάτως 'Έλληνα'.

Η θέση μας είναι σαφής. Έλληνας δεν γίνεσαι με μία υπογραφή. Δεν λέγεσαι Έλληνας ακόμα και εάν δηλώνεις 'Έλληνας'. Έλληνας δεν γεννιέσαι μονάχα, είσαι γεννημένος Έλληνας στην ψυχή, έχεις ελληνική ψυχή, έχεις ελληνική καρδιά, το αίμα σου είναι ελληνικό, αλλά για να είσαι πρέπει να το δηλώνουν οι πράξεις σου. Δεν φτάνει να θέλεις, πρέπει και να μπορείς. Δεν φτάνει να λες, πρέπει και να είσαι. Και Έλληνες στην πράξη είναι πολύ λίγοι στο Ελλαδιστάν, όπως όλα δείχνουν. Καθόλου παράλογο εάν το σκεφτεί κανείς σοβαρά. Ελλαδιστάν λέμε, όχι Ελλάς. Ελλαδιστανοί κατακλύζουν το άλλοτε ιερό χώμα της. Ελλαδιστανοί μολύνουν τα νερά της. Ελλαδιστανοί κλέβουν τον αέρα της. Όμως πολλοί θέλουν να λέγονται ή να λογίζονται 'Έλληνες', αλλά δεν σημαίνει ότι είναι κιόλας. Άλλοι από αίσθημα γενετικής-βιολογικής-φυλετικής κατωτερότητας και αντιλαμβανόμενοι την τιμή να είσαι Έλληνας, πασχίζουν ν' αποδείξουν σε όλους ότι είναι Έλληνες. Ποιοί είναι αυτοί; Για παράδειγμα όσοι ισχυρίζονται ότι είναι απόγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Είναι, δεν είναι, η ουσία είναι αυτή. Άλλοι επειδή είναι πράγματι Έλληνες, όπως αυτοί της Κάτω Ιταλίας ('Magna Graecia'). Άλλοι ξεχασμένοι Έλληνες είναι οι Βορειοηπειρώτες ή οι Έλληνες του Πόντου. Η περίπτωση των λαθρομεταναστών που πασχίζουν να ονομαστούν Έλληνες βασίζεται σε συμφεροντολογικά κριτήρια ή χρησιμοποιούμενοι ως εξιλαστήρια θύματα για την μπασταρδοποίηση των απομειναριών της ελληνικής φυλής στο εσωτερικό του Ελλαδιστάν. Να μπασταρδευτούν οι Ελλαδιστανοί είναι κομμάτι δύσκολο. Είναι μπασταρδεμένοι ήδη, πνευματικά. Ο στόχος είναι να μπασταρδευτούν οι εναπομείναντες Έλληνες που μπορούν να τους κάνουν την ζημιά και να μεταδώσουν φως.

Κατά τον ίδιον τρόπον η ακροδεξιά στην Ελλάδα, όπως οπουδήποτε αλλού στον εκπολιτισμένο κόσμο, χρησιμοποιεί το 'εθνικό σύμβολο' για να υπερασπίσει τα ιδιοτελή συμφέροντά της. Για την ακροδεξιά, το 'εθνικό σύμβολο' είναι ένα κρατικό σύμβολο. Η λέξη 'εθνικό' ηχεί γλυκά στα αυτιά του ευαίσθητου ανθρώπου που αντιλαμβάνεται πώς αποτελεί συνέχεια του έθνους του. Προτάσσοντας το 'εθνικό' αποκρύπτουν το 'κρατικό', το οποίο στην πραγματικότητα είναι. Η ελληνική σημαία αποτελεί κρατικό σύμβολο, πανομοιότυπο με την ισραηλινή σημαία, την σημαία του κράτους του Ισραήλ. Το Ισραήλ, ως γνωστόν, δεν εκφράζει 100% τον Εβραϊσμό, αλλά αποτελεί κομμάτι του ή της παγκόσμιας πολιτικής του. Έτσι και το Ελλαδιστάν, δεν εκφράζει 100% τον Ελληνισμό, αλλά αποτελεί τον ανασταλτικό μηχανισμό ανάπτυξής του. Το κράτος του Ισραήλ υποστηρίζεται από τον διεθνή Σιωνισμό. Οι Εβραίοι της διασποράς δεν θέλουν να ακούν την λέξη 'κράτος του Ισραήλ'. Σε αυτό έγκειται και η ιστορική διαμάχη που οδήγησε στην αποκάλυψη των 'Πρωτοκόλλων των Σοφών της Σιών'. Πρόκειται για μία εσωτερική διαμάχη του Εβραϊσμού της Διασποράς με τους Σιωνιστές. Αλλά ας μην επεκταθούμε επ' αυτού υπό τον κίνδυνο να ξεφύγουμε από την ουσία του παρόντος. Οι Έλληνες της διασποράς και οι προδομένοι και εγκατελειμένοι από το προδοτικό ελλαδικό κράτος Έλληνες απανταχού της γης, δεν αισθάνονται καμία συμπάθεια για τον μηχανισμό που ονομάζεται 'ελληνικό κράτος' καταχρηστικά και προσχηματικά. Τουναντίον, αισθάνονται αγάπη για την πατρίδα που λέγεται 'Ελλάς' και περισσή τιμή που προέρχονται από το Γένος των Ελλήνων. Η ακροδεξιά επενδύει στην αγάπη των Ελλήνων για το αίμα, το έθνος, την φυλή, την ιστορία, την προέλευση, τη θρησκεία τους και εξαργυρώνουν σε ίδιον κέρδος. Είτε ψήφους, είτε προσωπική προβολή, είτε χρηματικά. Τα παραδείγματα είναι αμέτρητα. Όμως, ουδείς εξ αυτών μπορεί να ζημιώσει πρακτικά την Ελλάδα ή τον Έλληνα. Η Ελλάς είναι αξία και ο Έλλην τίτλος αξίας. Είναι ανεκτίμητο περιουσιακό στοιχείο να είσαι Έλληνας. Δεν χρειάζεται να έχεις φράγκο στην τσέπη σου. Κι όμως όλα αυτά τα καθίκια, οδήγησαν στην σημερινή κατάσταση, όπου ο Έλληνας, ο προαιώνιος ΓΑΜΙΑΣ της Οικουμένης, να έχει υποτιμηθεί τόσο πολύ μέσα στην ίδια την κοιτίδα του, όσο στις έξω χώρες. Είναι κοινά παραδεκτό πώς λόγω της οικονομικής κρίσης και λόγω των αλητών που κυβερνούν μέχρι σήμερα το Ελλαδιστάν, οι Έλληνες κατέληξε να θεωρούνται, κατά βάση λόγω της άκρατης φιλομεταναστευτικής πολιτικής που ακολουθείται από τους αλήτες, οι χειρότεροι μέσα στην Ευρώπη. Ποιοί! Η κορυφή της Ευρώπης, η ίδια η Ευρώπη. Ό,τι θεωρούν οι Ευρωπαίοι ότι είναι δημιούργημά τους, οφείλεται στους Έλληνες. Και αυτοί οι αχάριστοι φέρονται στους Έλληνες, χειρότερα από τους λαθρομετανάστες που βρίσκονται στις πατρίδες τους.

Ακροδεξιοί υπάρχουν στην Ελλάδα. Ως τάση γενική και αόριστη και όχι ως τάση ψήφου. Τουλάχιστον όχι εκπεφρασμένη με τα έως τώρα δεδομένα. Η 'Χρυσή Αυγή' δεν πιάνεται 100% ως ακροδεξιά, αλλά ως ερμαφρόδιτη κατάσταση που φλερτάρει με την ακροδεξιά. Δεν τολμούν να αποκολληθούν από την ακροδεξιά, αλλά ούτε και να ταυτιστούν μαζί της. Είναι καιροσκόποι. Αυτή είναι η μοναδική εξήγηση για την στάση τους. Εθνικοσοσιαλιστές μία φορά δεν είναι από την στιγμή που δεν απευθύνονται καν σε Εθνικοσοσιαλιστές, αλλά σε ψηφοφόρους άλλων κομμάτων. Στο Ισραήλ η πλειονότητα ανήκει στην ακροδεξιά. Εκτός εάν εσείς γνωρίζετε Εβραίους που να είναι ακροαριστεροί. Οι Εβραίοι θέλουν τους υπόλοιπους λαούς να ασπάζονται την αριστερά, αλλά οι ίδιοι δεν πιστεύουν διόλου στην αριστερά. Αντίθετα, πολλοί επιφανείς Εβραίοι δηλώνουν ανοικτά την θέση τους υπέρ ακροδεξιών σχηματισμών σε χώρες όπως η Ελλάδα και η Γαλλία. Θυμηθείτε το 'Ελλάς-Γαλλία-Συμμαχία' του καραμανλισμού και θα καταλάβετε τι σήμαινε. Διόλου τυχαίο το γεγονός ότι διάφορα εγχώρια ακροδεξιά καθίκια, όπως ο Βορίδης διατηρούν σχέσεις με την λεπενική φιλοϊσραηλινή ακροδεξιά της Γαλλίας. Το επίπεδο της ακροδεξιάς είναι τέτοιο, έως σημείου να εκτίθενται με τις ηλιθιότητές τους. Άχρηστοι όντες, δεν κατάφεραν να αγγίξουν την σκληροπυρηνική ακροδεξιά της Αμερικής. Κάτι μεταξύ βλαχοευρωπαίων και κατσιβελομεσογειακών φιλελεύθερων υπανθρώπων, κάτι μεταξύ μασονοκαραγκιόζηδων και εθνικό κλαρινογαμβρών. Ύστερα έχεις και την Ευγενία Μανωλίδου (κριτική επιτροπή με τον έτερο ακροδεξιό λιμοκοντόρο Ηλία Ψινάκη, ξέρετε αυτό τον τύπο που έκανε σταρ τον 'Σάκη' που έκανε συναυλίες στα κατεχόμενα, αλλά φοράει και αυτός ρουχισμό με ελληνική σημαία, αυτός που έσφιγγε το χέρι του Νίκου Μιχαλολιάκου στο Δημοτικό Συμβούλιο) να σου λέει για τον εθνικό βιβλιοπώλη (όπως λέμε λαχειοπώλης) 'Δεν θα στήριζα τον Αδωνι αν με είχε απατήσει'. Τόσο χαμηλή αυτοεκτίμηση η Ευγενία. Ότι ο Άδωνις είναι τόσο μοιραίος ανήρ και 'της κάνει τη χάρη'. Να φταίει η κλασσική μουσική, ότι μας ψεκάζουν, ότι η μύτη βρίσκεται πολύ ψηλά, ότι ζει κάποια αρχαία τραγωδία στο παρόν; Ποιός ξέρει! Αυτή είναι η ελληνίδα μητέρα, η άλλη σπαρτιάτισσα που μεθαύριο θα προωθήσει τα δικά της παιδιά στην επόμενη κριτική επιτροπή με τα αντίστοιχα ψινάκια. Γιατί πάνω απ' όλα είναι Έλληνες. Ελλάδα δεν έχεις καθόλου ταλέντο. Έχεις κάλο στον εγκέφαλο και για αυτό πηγαίνεις κατά διαόλου. Ψηλά την γαλανόλευκη, με Ρουβά, Ψινάκη, Καρατζαφέρη, Γεωργιάδη, Βορίδη, Σαμαρά, Μιχαλολιάκο. Με τον Τσίπρα κατάρρευσαν τα προσχήματα. Ελλάδα πλέον είσαι και επίσημα Ελλαδιστάν.

HELLAS OR DEAD WALLPAPER

Η ΑΒΑΣΤΑΧΤΗ ΜΠΟΧΑ ΤΩΝ ΓΡΑΦΕΙΩΝ ΤΟΥ 'ΧΩΡΟΥ'

Αυτό το στοιχειωμένο ιστολόγιο δημιουργήθηκε μεταξύ άλλων για να φτυαρίσει μερικούς-μερικούς. Κάτι κοπρόσκυλα που έχουν κάνει εδώ και χρόνια το εθνικιστικό κίνημα σαν τα μούτρα τους, μία άλλη παιδική κατασκήνωση. Η διαφορά είναι ότι στην παιδική κατασκήνωση ξέρεις ότι 'είναι για παιδάκια', ενώ στο εθνικιστικό κίνημα κυριαρχεί η ψευδαίσθηση ότι 'δεν είναι για παιδάκια'. Συναντάς κάτι εναλλακτικούς αργόσχολους που ομιλούν περί ανατρεπτικών κινημάτων και οι ίδιοι δεν κάνουν ούτε για να μαζεύουν ξυπόλητοι ρύζι σε κάποιον ορυζώνα στην Καμπότζη. Καταλήξαμε στο ότι μονάχα στα γλειφιτζούρια διαφέρουν. Στην κατασκήνωση τα παιδάκια είναι απονήρευτα και ικανοποιούνται με το γλειφιτζούρι που τους προσφέρουν οι γονείς. Στο εθνικιστικό κίνημα, τα 'παιδάκια είναι υποψιασμένα' και έρχονται αποκλειστικά για το γλειφιτζούρι. Οι ιδέες για πολλούς είναι η επίφαση της υποκρισίας. Η πλειοψηφία όσων ανήκουν στον 'χώρο' ή χρησιμοποιούν αυτό τον όρο, ψιλογουστάρουν την όλη φάση. Λίγο να περάσει η ώρα τους, λίγο να κάνουν καμία γνωριμία, λίγο να ρίξουν κανένα πηδηματάκι (μην πάει ο νους σας στο πονηρό) επειδή είναι κοινωνικά αποτυχημένοι για να αισθανθούν διαλειμματικά κοινωνικοποιημένοι. Τί φταίνε θα πει κανείς, δίκιο θα 'χει εδώ που τα λέμε. Αυτά βρήκαν, αυτές τις σκατόφατσες είδαν στον 'χώρο', αυτούς τους σκατοχαρακτήρες γνώρισαν στον 'χώρο', αυτή την νοοτροπία της αρπαχτής και του χαβαλέ βρήκαν αυτά τα ανθρώπινα σκατά που άφησαν με τη σειρά τους στο κωλοχανείο που ονομάζεται 'χώρος' για να τα βρουν οι επόμενοι 'τυχεροί'. Εάν λέμε ψέματα, να διακόψετε τώρα την ανάγνωση και να πάτε για ύπνο με τις παντόφλες σας. Εάν όχι, συνεχίστε με δική σας ευθύνη και ό,τι προκύψει.

Τα σκατά ανακατεύτηκαν, μύρισαν περισσότερο και δεν αντέξαμε από την μπόχα. Είπαμε 'γάμησέ τα ο χώρος'. Για θεατρικό είναι ό,τι πρέπει. Θα σπάγανε ταμεία εάν είχανε έστω λίγο χιούμορ. Εδώ θα μας πείτε, δεν υπάρχει χιούμορ καν στην κάλπη, στον ΄χώρο' θα βρεθεί; Ποιοί το έχασαν για να το βρούμε εμείς; Πολύ θα θέλαμε να έχουμε ζήσει τις ιστορίες απείρου κάλλους που μας έχουν μεταφέρει όσοι πήραν σκατομυρωδιά από τον 'χώρο'. Είναι αυτό που ονομάζουμε 'βάπτισμα του πυρός'. Συνήθως φαντάζεται κανείς τίποτα εκπαιδεύσεις, στίβους μάχης, καψόνια και καταλήγει σε κανένα γυράδικο ή σε καμία ταβέρνα για να συζητήσει πάνω σε 'ιδεολογικά ζητήματα'. Δηλαδή ποιός πήδηξε ποιά, ποιά πηδήχτηκε με ποιόν, κτλ. Καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι έχουμε να κάνουμε με πηδηχταράδες που θέλουν να μεγαλώσουν αριθμητικά την φυλή και κάπου εκεί μας πιάνει σύγκρυο μήπως κινδυνεύουμε δίπλα σε τέτοιους αρρενωπούς τύπους και σε τέτοια άγρια θηλυκά. Ούτε λίγο ούτε πολύ, στον 'χώρο' στέκεται κανείς τυχερός/ή εάν έχει καταφέρει γλιτώσει από τα δόντια του 'βιαστή'. Η τεστοστερόνη στο φούλ, τα ωάρια δεν κρατιούνται λέμε, όποιος/α προλάβουν!

Σε ένα άλλο επίπεδο, φοβόμαστε να έλθουμε σε επαφή μαζί τους από φόβο να κολλήσουμε 'χωρίτιδα' ή μας πάρουν τα σκάγια από την μπόχα. Πολύ σκατίλα βρε αδερφάκια μου. Ούτε χώρος υγειονομικής ταφής να ήταν. Τί να κλάσει ο 'Αχόρταγος' του Θανάση Βέγγου. Ακούμε για γραφεία όπου μαζεύονται περσόνια και περσόνες του 'χώρου' και έχουμε κάνει τρελούς κοιλιακούς από τα γέλια. Ένα πράγμα όπως είναι οι σύνδεσμοι των οργανωμένων οπαδών. Τραπεζάκια καφενέ, λίγο ρεφενέ επειδή όλα τα μπατιράκια είναι απένταροι, καμία πούστικη Λούξ για να πάνε τα μπαγιάτικα σουβλάκια κάτω μαζί με τα φαρμάκια, τρελά ντουμάνια με ηλεκτρονικό τσιγάρο επειδή είμαστε κυριλέ και άγιος ο Θεός! Τα κατά τόπους γραφεία του 'χώρου' είναι πρότυπα διασκεδαστήρια. Σωστά κέντρα πολιτισμού. Όσοι κάνουν πεσίματα στα γραφεία του εθνικιστικού κινήματος πρέπει να θεωρούνται ιερόσυλοι και εχθροί του πολιτισμού. Είναι σαν να βάζεις φωτιά στην Επίδαυρο. Σαν να πετάς μπουκάλια στον Παρθενώνα. Σαν να κλέβεις εκκλησία. Μεταφέρουμε την γαμάτη εικόνα που έχουμε διαμορφώσει από αξιόπιστες μαρτυρίες θαρραλέων ανθρώπων που 'την έκαναν με ελαφρά' από το τσίρκο που ονομάζεται 'χώρος'. Σαν να βλέπεις θρίλερ. Κάτι σκοτεινές φυσιογνωμίες με πέτσινα σακάκια, αρβυλάκια, καμπαρντίνες αλά 'men in black' με φαντασίωση-μίγμα 21ης Απριλίου και βάλε, που θέλουν να παραστήσουν τους κακούς και δεν τα καταφέρνουν με τίποτα, κάτι μετριότητες που αν τους ακούσεις θα τους περάσεις τουλάχιστον καθηγητές πανεπιστημίου, ενώ στην πραγματικότητα και οι μεν και δε είναι κάτι άκακοι, ακίνδυνοι φουκαράδες που ταλαιπωρούνται από την ημιμάθεια και τα γιουβαρλάκια που τους έπεσαν τσιμέντο και σφίγγονται στα όρια να χεστούν. Σαν παπαγαλάκια αναπαράγουν χιλιοειπωμένα τσιτάτα της κακιάς ώρας. Στο πεντάλεπτο είσαι 'κομμάτια'. Τύφλα να έχει ο μπάφος. Σε έχει πιάσει νύστα και στο δέκα λεπτά ροχαλίζεις. Εάν δεν έχεις αποστηθίσει λίγες γραμμές Έβολα ή κάποιον άλλον μπλαζέ τύπο με μονόκλ, την έβαψες. Ούτε στα κεντρικά του ΠΑΣΟΚ τις καλές εποχές τέτοιο πάθος για τον σοσιαλισμό. Για τον εθνικισμό ούτε λόγος, τον έχουν ξεπεράσει προ πολλού, είναι για ψιψινούλες. Το καλύτερο είναι ότι ο φασισμός στην πιο τραγική εκδοχή του έχει περάσει και στο υποσυνείδητο όσων συχνάζουν στα διασκεδαστήρια. Όπως ο εκάστοτε Φύρερ, 'αφού είναι ο Φύρερ' (με προσέγγιση 99,9% αυτοχρησθείς) όποια παπαριά και να εκστομίσει, το ακροατήριο πρέπει να ξεσκιστεί στα γέλια, ακόμα και εάν μέσα τους λένε 'τί μαλάκα είναι αυτό'. Το μουστάκι λείπει. Το γαμάτο είναι ότι επειδή όλοι αυτοί οι τσιρκολάνοι οδεύουν στα χνάρια των Βρετανών, θα δούμε πολλά 'κοπή τη πιτα' στο μέλλον. Σε πολλά γραφεία και τετράτοιχα μπουντρούμια θα δούμε πακιστανούς να κόβουν πίτες. Ζούμε για να το απολαύσουμε! Οι πακιστανοί θα κόβουν πίτα πρωτοχρονιάτικη ή θα τσουγκρίζουν αυγά και θα μιλούν για φυλετικές θεωρίες. Τί να κλάσει ο Τσάμπερλεην, ο Γκομπινό, ο Γκάλτον, κτλ. Γατάκια της φυλετικής θεωρίας μπροστά στα πακιστανικά τοτέμ! Το Κασμίρ ανήκει στους Άριους Έλληνες. Και να σου τα λουλούδια από το κοινό, να και οι χαρτοπετσέτες, να και οι χαιρετούρες, να και ο Παντελίδης αναστημένος με την Πάολα σε ντουέτο, να σου και ο πάκι που θα σκάει μύτη και θα 'κοπή τη πίτα' για τα εθνίκια τα τρελά.

Πας απρόσκλητος από καθαρό μαζοχισμό, σε ξυρίζουν κόντρα με τις παπαριές που ακούς, σε ταϊζουν σανό και εάν πέσεις στην παγίδα και παραταϊστείς σε πάνε για ψυχικό ορό, άμα είσαι και λίγο γατόνι τους ψειρίζεις εσύ, κανείς δεν σου θα σου πει τίποτα και απλά την κάνεις από το παράθυρο εάν είσαι σε ισόγειο. Εάν είσαι καλός φαρσέρ, μπορείς μέχρι και φωτιά να τους βάλεις ενόσω κάθεσαι μαζί τους και από τον πανικό τους να φωνάξουν την πυροσβεστική για να την σβήσουν. Τέτοιοι μπετόβλακες είναι. Εάν τους ακούσεις θα νομίσεις ότι βρίσκεσαι σε κατάληψη σαν αυτές των αναρχικών. Ελευθερία με τα τσουβάλια, τετράγωνη λογική στο τετράγωνο και και δε συμμαζεύεται, εάν δεν βαριέσαι μάλιστα μπορείς να μάθεις τα πάντα για τον 'χώρο' μέσα σε κανένα 10λεπτο. Μιλάμε για τρελή εχεμύθεια. Όλοι μιλάνε με όλους, όλοι γαμιούνται με όλους, μπορντέλο ο 'χώρος' και όποιος έχει αμφιβολία περί αυτού, τον προτρέπουμε να πάει τροχάδιν ή με έρπιση. Στο μπορντέλο έχει πέσει η ταρίφα στο 20άρικο, ενώ στο 'χώρο' παίζει να είναι πιο ακριβά. Όλο και κάποια συνδρομή θα δώσεις, όλο και κάποιο μπιχλιμπίδι θα αγοράσεις 'και καλά για ενίσχυση', όλο και κάποιο εράνι θα παίξει σαν τσιγαριλίκι που γυρνάει και 'παίρνει κεφάλια'. Δεν γαμιόμαστε λέμε εμείς, να βοηθήσουμε λίγο με την υπογεννητικότητα που πάει κατά διαόλου. Στον 'χώρο' δεν γαμάνε που δεν γαμάνε με την κυριολεκτική έννοια (δηλαδή να κάνουν επικίνδυνο πολιτικό αγώνα), έχουν μείνει στην μεταφορική έννοια (δηλαδή μίζερες αλλαξοκωλιές και από παντεσπάνι τίποτα).

Μετά σου λένε φταίνε οι μετανάστες, φταίει η κρίση, φταίει ο υδραυλικός που ήταν Έλληνας και δεν επιδιόρθωσε το καζανάκι της τουαλέτας των γραφείων, εάν είχαν φωνάξει τον πακιστανό επιστήμονα θα είχε γίνει καλή δουλειά με λίγα λεφτά ή δεν θα τον είχαμε πληρώσει αφού θα είχε φάει τίποτα σούτια και το κινητό του θα είχε γίνει δικό μας, ότι φταίει ο Τοτός που είναι antifa και πάει λέγοντας. Δεν γαμιόμαστε να ξασπρίσουμε πιο πολύ και από την πέτρα που είναι ξέξασπρη, γιατί έτσι όπως πάει το πράγμα, θα μαυρίσουμε από τις μαλακίες που ακούμε. Αχ Ελλάδα, σε αγαπάωωωωωωωω.........με ζουρλομανδύα!

ΥΓ1: Παρακαλούνται οι 'έλληνες εθνικιστές' να ανοίξουν και άλλα κάστρα του εθνικισμού! Μέσα στους τέσσερις τοίχους θα μπορούν όλοι οι 'έλληνες εθνικιστές' να παίζουν paintball, airsoft, microsoft, να παίζουν φυλετικές μάχες, να παίζουν το πουλί τους ή ό,τι άλλο έχει στο χέρι ο καθένας και η ζωή θα συνεχιστεί με αγάπη και γιώτα ευτυχία! 

 

ΥΓ2: Στο Δαφνί υπάρχουν πολλά κατά φαντασίαν μέλη της Κου Κλουξ Κλαν. Δεν είμαστε σίγουροι εάν δεν κλάνουν όμως λόγω φαρμακευτικής αγωγής, αλλά σίγουρα φοράνε την σωστή άσπρη στολή. Ελλάδα, Θρησκεία και ντου στα ψυχιατρεία! Καρατζαφέρη τεράστιε! Το 'κοπή τη πίτα', μόνο στο ΤΗΛΕΑΣΤΥ!

Έντε λα Μαγκέτ ντε Βοτανίκ

'Δραπέτευσα από το Άρκαμ Σίτι και η εκδίκηση θα είναι γλυκιά! Όντας ελεύθερος ξανά να ασκήσω την αισχρή δραστηριότητά μου. Εάν τολμήσετε να κουνήσετε το χέρι σας προς εμέ, θα πάρετε γεύση ότι ο Τζόκερ είναι άγριος...Για την υπογραφή: 'Τζόκερ'. 

 

Ο τίτλος υποδηλώνει πώς η θεματική του παρόντος είναι το τσίρκο που στήθηκε στον Βοτανικό. Ούτε μισόλογα, ούτε χαϊδολογήματα. Ράπισμα και πάλι ράπισμα. Ο 'χώρος' των ακροδεξιών βοθρολυμάτων και των γιαλαντζοναζί το έχει τερματίσει. Τύφλα να έχουν τα Λιόσια. Το βλακόμετρο χτύπησε κόκκινο και επειδή εκεί στον Βοτανικό έχει λίγο πράσινο, η αντίθεση γίνεται εντονότερη. Ας τα πάρουμε τα πράγματα βάσει της ουσίας και όχι βάσει μίας χρονολογικής σειράς. Τα πρόσωπα δεν έχουν αξία, αφού πάνω-κάτω είναι γνωστός ο βίος και η πολιτεία τους. Πότε ακροδεξιοί, Χουνταίοι, πότε Νάζουλες, Χιτλερικοί. Ανάλογα την εποχή. Τον Απρίλη Χουντικοί, τον Νοέμβριο Χιτλερικοί. Να αποκαλέσεις τον κλέφτη, κλέφτη; Τον ψεύτη, ψεύτη; Τον απατεώνα, απατεώνα; Τον πούστη, πούστη; Κανένα νόημα, κανένα συμπέρασμα, κανένα κέρδος.

Η λογική αυτού του 'χώρου' είναι η λογική μίας πολιτικής πουτάνας. Δηλαδή: 'Όπου τα παίρνω, όπου έχω να κερδίσω, όσα έχω να κερδίσω, ας εμπλακώ. Ότι με γαμάνε, δεν έχει καμία απολύτως σημασία. Αφού είμαι πουτάνα. Εκεί θα κολλήσω;'. Η πουτάνα δεν είναι διαχωρισμός με κοινωνικά κριτήρια. Είναι νοοτροπία. Είναι η πουτάνα που συνεργάζεται με τον μπάτσο για να επιβιώσει στο πεζοδρόμιο. Είναι η μικρογραφία της κοινωνίας. Η νοοτροπία 'μόλις τα βρούμε σκούρα, κάνουμε ό,τι να' ναι για να την γλιτώσουμε'. Όπως στις παλιές ελληνικές ταινίες, όταν η πουτάνα άκουγε ή έβλεπε την σειρήνα του περιπολικού, την έκανε με ελαφρά πηδηματάκια για να γλιτώσει από την μίνι-ανάκριση. Όλο και κάποιον θα έπρεπε να καρφώσει, εάν την τσακώνανε επί τω έργον. Η πουτάνα ως έννοια συμβολίζει το γραμμάτιο που πρέπει να ξεπληρώσει κανείς στο κράτος. Η σεξουαλική περίπτυξη ελάχιστη αξία έχει στην κοινωνική κριτική. Σε μπουρδέλο ζούμε. Όλοι γαμάνε όλους. Και παραφράζοντας τον Όργουελ, κάποιοι γαμάνε περισσότερο από τους άλλους. Πουτάνα είναι με όποιον θέλει θα πάει, παρεκτός εάν της το επιβάλλει ο νταβατζής, το κράτος.

Πράγματι, αυτός ο 'χώρος' που βρίθει παλιανθρώπων, έχει προκαλέσει μεγαλύτερη ζημία απ' ότι μπορεί κανείς να υπολογίσει. Ζημία έχει προκαλέσει ως δύναμη ανάσχεσης. Κατά τ' άλλα ζημία δεν μπορεί να προκαλέσει. Απαρτίζεται από κοινούς λακέδες, αποτυχημένους μικροαπατεώνες, καιροσκόπους της αρπαχτής, λούμπεν τύπους με πολιτικάντικες ντιλετάντικες πρακτικές και εστέτ αμπελοφιλοσοφία και εσάνς χωματερής. Τα τελευταία χρόνια, μάλιστα, επικρατεί μία νοοτροπία από διάφορα βοθρολύματα του 'χώρου' ότι πρέπει να υπερασπιστούν τον 'χώρο' τους, επειδή 'οι αριστεροί υπερασπίζονται τον δικό τους'. Πού είναι η ταυτότητα που την πιπιλάτε σαν καραμέλα ρε πολιτικές μύγες; Πού είναι η μαγκιά και η ντρομπροσύνη σας πολιτικοί πίθηκοι; Θέλετε ή δεν θέλετε να σώσετε την Ελλάδα; Τί σκατά θέλετε επιτέλους; Γιατί υπάρχετε; Γιατί ορίζετε την στάση σας σε σχέση με το τί κάνει ο εχθρός; Όταν πηγαίνεις στον πόλεμο με την νοοτροπία 'μην μας γαμήσουν πολύ', είσαι χαμένος από χέρι. Αυτή είναι η νοοτροπία του 'χώρου'. 'Μην προκαλέσουμε, μην ανεβάσουμε πολύ τον πήχη', 'μην την σπάσουμε στο κράτος', 'μην ζαλίσουμε τους μπάτσους', 'μην ενοχλήσουμε πολυ'...Για αυτό ο εθνικισμός στην Ελλάδα, έχει γίνει συνώνυμο του κρατισμού. Κάποιοι να κρύβονται πίσω από κλούβες της αστυνομίας και να πετάνε πέτρες, εκ του ασφαλούς (γιατί άραγε;), στους αναρχικούς που πετούν με τη σειρά τους πέτρες. Οι αναρχικοί μεταξύ Εφετείου και ΓΑΔΑ επί της λεωφόρου Αλεξάνδρας, ταμπουρωμένοι στα Προσφυγικά, όπου δεν υπάρχει καν άσυλο, φορώντας κράνη και κουκούλες, δίχως να συλλαμβάνεται κανείς τους. Σε έναν 'χώρο' που πράττει ως το μακρύ χέρι της κρατικής καταστολής, υπάρχουν αυτοί που κουβαλούν δίχως πλάτες όλο το βάρος, σαν τα γαϊδούρια, το βάρος ενός αγώνα που διεξάγεται στο όνομα όλων, αλλά κάποιοι κερδίζουν στην καμπούρα των πρώτων. Ας είναι.

Στον Βοτανικό στήθηκε μία καλοστημένη παράσταση. Κάποιοι αφελείς τσίμπησαν. Κάποιοι πάλι πιο υποψιασμένοι προειδοποίησαν ή τουλάχιστον ξεκαθάρισαν την θέση τους. Όλοι γνωρίζουμε ποιοί είναι οι μάγκες και ποιοί οι λινάτσες. Ποιοί είναι οι άντρες και ποιές είναι οι πουτάνες. Το τυράκι ήταν μουχλιασμένο, αλλά όπως και να' χει παρέμενε τυρί. Όταν είσαι πεινασμένος κάνεις πολλές εκπτώσεις στον διατροφικό σου κώδικα. Πατημένο να είναι από τρακτέρ θα το φας. Ό,τι έχει μείνει. Αυτή είναι η νοοτροπία του νεοέλληνα. Του νεοέλληνα που ενσαρκώνει το σύνδρομο της Κατοχής. Η 'Χρυσή Αυγή' αυτό εκμεταλλεύτηκε. Τόσες δεκαετίες ο πολιτικός λόγος της δεν είχε καμία απήχηση. Μόλις έπεσε πείνα, εν μία νυκτί όλοι 'Χρυσή Αυγή'. Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α μία από τα ίδια. Είναι όψεις του ίδιου νομίσματος. Μπολσεβίκικη νοοτροπία. Ό,τι μας συμφέρει. Κατά τ' άλλα, της Παρασκευής το γάλα. Τόσες δεκαετίες ο πολιτικός λόγος τους δεν είχε καμία απήχηση. Μόλις έπεσε πείνα, όλοι στράφηκαν στον 'ΣΥ.ΡΙΖ.Α'. Κάποιο κοινωνικό αποκαϊδι χτύπησε τατουάζ το σήμα του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Σαν τον άλλον που χτύπησε τατουάζ τον Μιχαλολιάκο. Πιο κάρβουνο και πιο κωλόζωο πεθαίνεις! Πήραν και από ένα ρόπαλο και βγήκαν όξω να καθαρίσουν για την απολεσθείσα τιμή τους. Σιγά τα αίματα. Αλλά καλοί μπουχέσες είναι και τα αριστερά δουλικά που δεν τους ξεβρακώνουν ιδεολογικά. Συμφέρει και στην όχθη τους να τους ανεβάζουν τις μετοχές παρουσιάζοντάς τους ως 'δολοφόνους' και 'παρακρατικούς'. Να βγαίνει το ψωμάκι τους. Τί να μας πουν από την μπολσεβίκικη ζωή τους, αυτοί που όταν έγιναν, όπως έγιναν, εξουσία, όπως παλιά επί παντοκρατορίας του Πασοκ, η ερυθρά τρομοκρατία έπαυσε τις δολοφονικές ενέργειες αφού οι υποχείριοι ταυτίζονταν με το καθεστώς, έτσι και στο παρόν οι διάφοροι τηρούν σιγή ιχθύος. Επί ημερών ΣΥ.ΡΙΖ.Α τα ΑΚ-47 σίγησαν και οι 'τρομοκράτες' κάνουν τουμπεκί ψιλοκομμένο. Αυτοί είναι στο άρμα της εξουσίας, τώρα θα μας πείτε. Εδώ κάνουν τουμπεκί ψιλοκομμένο οι 'άλλοι', οι υποτιθέμενοι 'εχθροί' τους. Όλους εμάς ενώνει η Αμερικάς, όμως, να τα λέμε και αυτά, καθώς οι ρίζες του δέντρου της Χούντας φτάνουν στον μπαμπά στην Αμερική. Τί κι εάν ψήφισες ΣΥ.ΡΙΖ.Α, τί κι εάν ψήφισες 'Χρυσή Αυγή', ίδιοι ήταν οι ψηφοφόροι, ίδιοι οι φαφλατάδες. Μονά-ζυγά δικά τους. Και ο Αμερικάνος, ο 'ήσυχος', για όσους μπορούν να καταλάβουν, ευτυχισμένος.

Στον Βοτανικό έγινε μία από τα ίδια. Ό,τι έγινε στον Άγιο Παντελεήμονα. Τί Λαφαζάνης, τι Αλαβάνος, τί Πορτάλιου, τί Κωνσταντίνου, τί Παναγιώταρος. Πίθηκος να' ναι και ό,τι να' ναι. Απομονώνεις το θέμα, του προσθέτεις λούμπεν πολιτικές καρικατούρες να κάνουν λίγο χαβά, να κάνουν καμία δήλωση ημιμπινελίδικη, να κάνουν επικοινωνιακό show, να ανέβει ως άλλη τσίτα ένας ή μία στα κάγκελα με το χαμόγελο στα χείλη και να τελειώσει το πράγμα. Όπως στην ΕΡΤ. Ανεβαίνανε στα κάγκελα για να μπούνε πιο γρήγορα μέσα. Η συμπεριφορά αυτή είναι στη φάση 'Θα μπούμε μέσα', όπως στο γήπεδο, όταν διαμαρτυρόμαστε στον διαιτητή. Το πολύ-πολύ να διακοπεί ο αγώνας. Το δικό μας θα έχει γίνει, άσχετα εάν η ομάδα θα τιμωρηθεί. Σε περιπτώσεις μπορεί να γίνει και επίτηδες και πάρε γενικά και μία Γ' Εθνική στη μάπα και ύστερα μοιράζεις ελπίδες ότι θα αναστήσεις νεκρούς.

Η λογική της πουτανιάς. Έχεις μερικούς αντιχρυσαυγίτες (πρώην χρυσαυγίτες λαοσίτες, άλλα ταλέντα) σε όλη την Ελλάδα, με μηδαμινή απήχηση που απευθύνονται στο κοινό που έχει καπαρώσει η 'Χρυσή Αυγή'. Ό,τι μπορέσουν να πάρουν από την πίτα. Ψίχουλα, ψίχουλα, καλά είναι και τα ψίχουλα στη λογική τους. Εξάλλου, τί μέσα στη 'Χρυσή Αυγή, τί όξω από αυτήν. Τα ψίχουλα σε περιμένουν πάνω στο τραπέζι και πεινάς. Θα τα φας, δεν θα τα φας; Προσπαθούν να στήσουν τσαντίρια στο ίδιο μήκος κύματος με αυτό των τσαντιριών της. Κρώζεις τις αποτυχημένες πρακτικές της και πας να παραστήσεις και εσύ ότι κάτι τρέχει στα γύφτικα. Αφού έχεις να κάνεις με γύφτους, πας να τους μιλήσεις σε άλλη γλώσσα; Πιο βλάξ πεθαίνεις. Στον Βοτανικό, η γυφτιά πήρε την εκδίκησή της. Στήθηκε ένα τσαντίρι που αντανακλά τον αισχρότερο λαϊκισμό, κάτι λιτανείες για τις υπογλυκαιμίες στη μέση του πουθενά, κάτι παρακμίες με στρατιωτικές στολές, κάτι antifa φώναζαν συνθήματα λες και έλεγαν την προσευχή, κάτι διμοιρίες στους γύρω δρόμους, κάτι λουκετάκια για τον φόβο των Ιουδαίων. Το 'Allou Fun Park' απέχει ελάχιστα από χιλιομετρικής απόψεως. Απλώς πληρώνεις εισιτήριο και διασκεδάζεις. Όλα καλά. Τί μου πάτε στον Βοτανικό; Τί πήγατε να κάνετε; Από Άγιο Παντελεήμονα δεν γνωρίζετε;

Θετικό στη φάση 'Βοτανικός' (Κήπος έπρεπε να ονομάζεται και εκεί) ότι ακόμα και οι παρατρεχάμενοι του 'χώρου' μυρίστηκαν δειλά-δειλά το φιάσκο που παιζόταν και οι ανακοινώσεις τους για την στήριξη του 'εγχειρήματος' ήταν προσεγμένες και σενιαρισμένες, καθώς ο φόβος της εκθέσεως είναι πανταχού παρών. Άντε να μαζέψουνε τα ασυμμάζευτα μετά, αφού και μεταξύ τους ξέρουνε την αλήθεια. Καλές πουτανίτσες και όλοι αυτοί, μην πούμε ποιός, τί και γιατί, θα τσούξει. Κάτι δημοσιογράφοι της κακιάς ώρας, κάτι ψυχοπαθείς που έχουν λιώσει το facebook, δεν υπάρχει ομάδα για ομάδα στην οποία να μην συμμετέχουν ή έχουν στήσει. Και όταν ψάξεις την επαγγελματική τους ιδιότητα, εκεί είναι τα ωραία. Ανακαλύπτεις ότι όλο και κάποιον λάκκο έχει η δουλειά. Ότι η δουλειά τους είναι να σκάβουν τον λάκκο των άλλων. Καμία φορά τυγχάνει να πέσουν οι ίδιοι μέσα. Αναλώσιμοι είναι. Κράτος είναι αυτό, από δαύτους όσους θέλεις. Λεφτά να έχεις, πόσους θα βρεις πρόθυμους να κάνουν τη βρόμικη δουλειά. Στην Ελλάδα ζούμε, γνωστά τα πράγματα. Ο 'χώρος' πνέει τα λοίσθια και αυτό να το γνωρίζουν αυτοί που πρέπει να το γνωρίζουν.

Κάποιοι έβαλαν το χέρι τους στη φωτιά και τώρα απολαμβάνουν τους καρπούς. Κάποιοι ρίσκαραν και τώρα απολαμβάνουν αφ' υψηλού. Είναι ωραία να κοιτάζεις τους άλλους χαμηλά, όταν έχεις φροντίσει να είσαι ψηλά. Και 'ψηλώνεις' μονάχα μέσα από αγώνες, θυσίες και όταν παλεύεις για την αλήθεια. Γίνεσαι νάνος μονάχα μέσα από πονηρίες, αρπαχτές και όταν παλεύεις για τα παραπάνω επειδή είσαι άπληστος. Ανήκουμε στους 'ψηλούς'. Με νάνους δεν ασχολούμαστε. Ας ψηλώσουν να μην αισθάνονται μειονεκτικά. Τουμπέκα μετά τα αποκαλυπτήρια του φιάσκο του Βοτανικού. Καμία ομαδούλα απ' αυτές που στήριξαν το 'εγχείρημα' δεν έβγαλε έστω μία ανακοίνωση για το θέμα. Τί να πουν στην τελική; Ότι είναι ξεφτίλες; Ότι δεν ήξεραν και πλέον έμαθαν; Πλην ελαχίστων, οι οποίοι είχαν το θάρρος να πουν την αλήθεια και να συγκρουστούν με την λογική του 'χώρου', όλοι οι άλλοι κοκοκο και πάλι χέσιμο. Η ζωή τραβάει την ανηφόρα. Αλλά έχει και μεγάλη κατηφόρα. Όσο απότομα ανεβαίνεις, τόσο απότομα κατεβαίνεις. 'As above, so below, as within, so without'...Η (σ)κατάληψη του Βοτανικού έληξε, τα συμπεράσματα βγήκαν, οι καταληψίες μπήκαν στην κλούβα από την πίσω πόρτα και το όλο πανηγύρι έληξε. Νικητές και ηττημένοι με μητρώον που ταιριάζει στην περιγραφή που δόθηκε παραπάνω. Η 'Χρυσή Αυγή' ήταν παρών για να επιβεβαιώσει για πολλοστή φορά ότι υπάρχει αποκλειστικά για να αυτοεπιβεβαιώνεται. Διά στόματος του 'Γ.Γ' της είναι σαφές ότι ο ρόλος της είναι να προβοκάρει. Να κάνει πολιτική σπέκουλα. Όπως οι Μπολσεβίκοι. Το κοσμικό σύστημα υπηρετεί και η 'Χρυσή Αυγή', δεν πέσαμε από τα σύννεφα. Τι κόκκινο, τί μαύρο. Εκεί θα κολλήσουμε; Όπως έχει πει ο Χάιντεγκερ, η απουσία είναι δηλωτική της παρουσίας. Όταν λείπεις, τόσο πιο έντονη είναι η παρουσία σου. Όπως με την σιωπή, λες περισσότερα απ' ότι όταν μιλάς. Πρέπει να γνωρίζει κανείς την διαχείριση αυτών των καταστάσεων. Η 'Χρυσή Αυγή' έλαμψε διά της απουσίας της. Γνωρίζοντας πώς να διαχειριστούν την υπόθεση Βοτανικός, έκαναν ό,τι έκαναν και παλαιότερα στον Άγιο Παντελεήμονα. Πουθενάδες και ανύπαρκτοι όντες στην περιοχή, όταν μυρίστηκαν ψωμί απ' το 'Χωριάτικο' που βρίσκεται στην πλατεία (ο νοών νοείτο) καπηλεύτηκαν τους αγώνες που έδωσε μία χούφτα παλικαριών. Αυτά τα παλικάρια έμειναν στην αφάνεια, γιατί έτσι κάνουν οι μάγκες, τηρούν στάση σιωπής, δεν διεκδίκησαν τίποτα και άφησαν τα πράγματα να κυλίσουν όπως και κύλισαν, σεβόμενοι το συμφέρον των κατοίκων. Σπάνιο ήθος από αυτά τα ανώνυμα παιδιά. Είναι οι ανώνυμοι στρατιώτες, οι οποίοι παραμένουν ανώνυμοι για να μην αφήσουν τους επώνυμους να τους κλέψουν την δόξα.

Επειδή η αλήθεια είναι μία πολύ επικίνδυνη υπόθεση, από αίσθημα δικαίου θα πούμε πράγματα που έχουν κινηματική αξία. Και λέμε κινηματική αξία, καθότι η στόχευσή μας πρέπει να είναι το κέρδος για το κίνημα, το κίνημα που μάχεται πέρα από οριοθετήσεις και στεγανά. Το υλικό όφελος τους το αφήνουμε ως φιλοδώρημα. Είμαστε από αυτούς που τα κουβαλάνε 'χοντρά' σε οποιοδήποτε επίπεδο. Τα ψιλά τα αφήνουμε για τους ψωμόλυσσες. Για αυτούς που γυρεύουν τα ψίχουλα στο τραπέζι. Εμείς είμαστε από αυτούς που κάθονταν στο τραπέζι για όσους αντιλαμβάνονται το υπονοούμενο. Ο 'χώρος' στήνει κάθε λίγο και λιγάκι κάποιο τσίρκο και τοποθετείται ως θηριοδαμαστής μέσα σε αυτό. Αλλά, ελέγχει και το ταμείο και την είσοδο στο τσίρκο. Μένουν οι αφελείς θεατές στο χιλιοπαιγμένο έργο. Φωτιές, τρικ, χειροκροτήματα. Μετά πάνε για ύπνο και όλοι είναι ευχαριστημένοι από την παράσταση.

Άγιος Παντελεήμονας, Βοτανικός, δύο τσιγάρα δρόμος. Το τσίρκο μεταφέρθηκε λίγο παρακάτω. Τα αφεντικά ίδια. Το κοινό επίσης. Εδώ ο Τσίπρας έγινε πρωθυπουργός χαζογελώντας. Γιατί να μην γίνει και ο Λιάκος με τον ίδιο τρόπο; Ο Κονδύλης είχε πει κάποτε 'Αν ήξερα πόσο εύκολο είναι να κυβερνάς την Ελλάδα, θα το έκανα από τότε που ήμουν λοχίας'. Τελετή λήξης λοιπόν όρισε η 'Χρυσή Αυγή' και στον Βοτανικό. Όπως στον Άγιο Παντελεήμονα. Αφού δεν είχαν καν πατήσει το πόδι τους να δώσουν αγώνες μαζί με τους κατοίκους, εμφανίστηκαν λίγο προ των εκλογών για να δηλώσουν την παρουσία τους στο χρονολόγιο της ιστορίας (δικαιολογώντας την πομπώδης απουσία τους). Μετά τις εκλογές, αφού επετεύχθη το επιθυμητό, απεχώρησαν από την σκηνή της ιστορίας. Οι κάτοικοι απογοητεύτηκαν, αυτοί που είναι, δεν έχει σημασία. Η μάζα αναζητεί τον δυνατό που θα την διαχειριστεί όπως επιθυμεί. Η μάζα υποτάχθηκε στον δυνατό. Αφού δεν υπήρχαν μάγκες πλέον, έσκασαν μύτη οι αντιφασίστες. Ο Άγιος Παντελεήμονας έγινε άλλο άντρο των αντιφασιστών. Έστησαν μία παρακρατική φωλίτσα στην Αλκιβιάδου για να δηλώσουν πώς ο μέγας νταβατζής, το κράτος, όρισε άλλους ως μπαμπούλες στην περιοχή. Παλιά ήταν η 'Χρυσή Αυγή', πλέον είναι το 'Δίστομο' με τις ευλογίες του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Μετά τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α θα υπάρξουν άλλοι. Και το 'Δίστομο' θα κλείσει, αφού θα έχει επιτελέσει τον ρόλο του.

Η ήττα είναι αυτή που σου θυμίζει την νίκη. Πώς πρέπει να αγωνίζεσαι διαρκώς για να φτάσεις στην νίκη. Ήττες θα υπάρξουν πολλές. Εάν δεν αρρωστήσεις, πώς θα αποκτήσεις ανοσία; Η αρρώστια είναι η υγεία του οργανισμού. Εάν δεν υπήρχαν οι κότες και οι συμβιβασμένοι, πώς θα ξεχώριζαν οι γενναίοι και οι ασυμβίβαστοι; Η ιστορία διδάσκει πώς πάντοτε ολίγοι ήταν, αριθμητικώς, αυτοί που σήκωναν το σπαθί και δεν έπαιρναν από λόγια. Αυτοί οι οποίοι έμοιαζαν στα μάτια των πολλών 'περιθωριακοί', 'αμόρφωτοι', 'κουρελήδες'. Η ευψυχία δεν προσμετράται ποσοτικώς, αλλά ποιοτικώς. Και στην Ελλάδα της μεμψιμοιρίας και της δολιότητας, υπάρχουν οι Ντερτιλήδες που δεν χαμπαριάζουν και κοιτάζουν αφ 'υψηλού τους νάνους. Είναι αυτοί που γράφουν ιστορία, αυτοί που δεν λυγίζουν, αυτοί που ορμάνε στην φωτιά του αγώνα. Ο Φρίντριχ Νίτσε προσδιορίζει τον φαινομενικό ηρωισμό: 'Το να ριχτείς στην καρδιά της μάχης μπορεί νά ναι σημάδι δειλίας'. Εμείς δεν ανήκουμε σε αυτούς που ρίχνοται στην καρδιά της μάχης για να κερδίσουν τις εντυπώσεις. Είμαστε αυτοί που πολεμούν στην πράξη, δίχως να επιδιώκουν τις δάφνες της πλειοψηφίας. Είμαστε μία μειοψηφία που μαχόμαστε χωρίς να το συζητάμε. Είμαστε αυτοί που γράφουν την δική τους ιστορία. Μία ιστορία που ίσως κάποτε κάποιοι να σας την διαβάσουν. Το σίγουρο είναι ότι δεν θα επιβάλλουμε ποιοί, πόσοι και γιατί και εάν θα την διαβάσουν. Το ζήτημα είναι πώς θα αποτελεί ιστορία και αυτό δεν αλλάζει. Να θυμόσαστε ένα: 'Joker's Wild!