Η
κριτική μας έχει σημείο αναφοράς το
κίνημα και ό,τι το αφορά. Δηλαδή όλους
όσοι το καθορίζουν και το απαρτίζουν.
Ποιοί ανήκουν ή δεν ανήκουν στο κίνημα,
αυτό είναι κάτι που αποδεικνύεται στη
διάρκεια του χρόνου. Περαστικοί,
τουρίστες, αλεξιπτωτιστές και κολλυβάδες
υπήρξαν, υπάρχουν και μοιραία θα υπάρξουν
στο μέλλον εάν δεν υπάρξει σαφής
κινηματική στρατηγική. Και εάν η απάντηση
σε αυτό το ερώτημα φαντάζει δύσκολη, θα
το κάνουμε σαφές για να αρθούν οι
παρεξηγήσεις. Σκοπός μας να ρίξουμε
λάδι στη φωτιά που σιγοκαίει και να
φουντώσει η κινηματική συνείδηση.
Αυτοσκοπός μας να νικήσουμε ως κίνημα
και όχι να σπάσουμε το νήμα για την
πρωτιά ότι καυτηριάσαμε πρώτοι τα κακώς
κείμενα. Άλλωστε, το έχουν κάνει πολλοί
πριν από εμάς. Με τη σειρά μας ως παιδιά
αυτής της κοινωνίας, κάνουμε την
αυτοκριτική μας στα πλαίσια του δικού
μας κύκλου και ανάλογα ενεργούμε. Όσοι
έχουν ανοικτά αυτιά θα ακούσουν, θα
επεξεργαστούν και θα κρατήσουν όσα
κρίνουν ότι τους είναι χρήσιμα. Όσοι
έχουν παρωπίδες, η παναγιά μαζί τους
και πιο συνετό να μην διαμαρτυρηθούν
για ό,τι μέλλει προκύψει. Κέρδος εστί ο
πολιτικός λόγος που γίνεται πολιτική
πράξη. Ο εμπεριστατωμένος λόγος θα φέρει
το επιθυμητό πολιτικό αποτέλεσμα. Η
προπαγάνδα διαβαθμίζεται σε στάδια.
Ανάλογα τις συνθήκες, η προπαγάνδα
προσαρμόζεται προκειμένου να καταστεί
επιτυχημένη. Για παράδειγμα, δεν υπάρχει
ψήγμα λογικής στην χρήση μαύρης
προπαγάνδας προς τους συμπατριώτες
μας, όταν ο αντικειμενικός σκοπός μας
είναι να τους πείσουμε για την ορθότητα
και την ειλικρίνεια των θέσεών μας. Η
μαύρη προπαγάνδα ασκείται ως έσχατο
μέσο άμυνας όταν το σύστημα βρίσκεται
σε απόγνωση και αναγκάζεται να εκτοξεύσει
λάσπη εναντίον μας. Τότε, το δικαίωμα
της άμυνάς μας απέναντι στις επιθέσεις
του συστήματος έχει δικαιϊκή
βάση. Πολλοί συναγωνιστές/στριες συγχέουν
το κοινωνικό και το πολιτικό. Την
κοινωνική συμμετοχή με την πολιτική
δραστηριοποίηση. Ιδανική κατάσταση
είναι η ενσωμάτωση του κοινωνικού στο
πολιτικό ή το αντίστροφο. Όταν αυτό
επιτευχθεί, τότε πορευόμαστε στο στάδιο
της υγιούς πολιτικοποίησης. Η υγιής
πολιτικοποίηση αντικατοπτρίζει την
υγιής κοινωνικοποίηση. Όταν δεν συμβαίνει
το ένα ή το άλλο, το κοινωνικό είναι
αποκομμένο από το πολιτικό ή το αντίστροφο.
Όποιοι
δεν πράττουν εν βρασμώ ψυχής ή λειτουργούν
παρορμητικά και σκέφτονται πριν
ενεργήσουν, χαρακτηρίζονται 'δειλοί'.
Προφανές ότι όποιοι ενεργούν με τον
τρόπο που αναφέρθηκε, παρουσιάζουν
ασύμμετρα μεγαλύτερες πιθανότητες να
καταλήξουν στο 'φρέσκο'. Εάν ο σκοπός
για ορισμένους έχει καταστεί αυτοσκοπός
και αυτός είναι η επίδειξη μίας
πεζοδρομιακής μαγκιάς της στιγμής, ας
λάβουν υπ' όψιν τους πώς οι πόρτες της
φυλακής είναι σε 24ωρη βάση ανοικτές για
κάθε 'λεβέντη' και αυτό οφείλετε άπαντες
να εμπεδώσετε, πώς η φυλάκιση ως
'νομοτελειακή' κατάληξη μίας πολιτικής
πορείας δεν αποτελεί επιτυχία, αλλά το
αντίθετο. Στις περισσότερες των
περιπτώσεων μπορεί να υποδηλώνει ότι
δεν επρόκειτο για μία πολιτική πορεία,
αλλά για έκφραση ατομικών παθών που
παρενδύθηκαν του συλλογικού. Υπάρχουν
διαφοροποιήσεις συναρτήσει της
επικινδυνότητας που έχει ο πολιτικός
αγώνας για τον καθέναν. Ο βομβιστής
παρουσιάζει πολύ μεγαλύτερες πιθανότητες
να καταλήξει στο φρέσκο από αυτόν που
απλώς συμμετέχει σε πορείες. Βέβαια,
στις μέρες μας τα όρια νομιμότητας-παρανομίας
έχουν καταστεί δυσδιάκριτα και κανείς
μπορεί να υποστεί παράλογες διώξεις
ακόμα και για την έκφραση άποψης αντίθετη
προς την 'πολιτική ορθότητα'. Στην
κινηματική συνείδηση δεν διαχωρίζεται
η δράση σε επιμέρους τομείς. Εργαλεία
δράσης αποτελούν όλα τα μέσα που
μετέρχεται κανείς για να προπαγανδίσει
τις ιδέες του. Αθέμιτα ή μη. Καθένας
πράττει και οφείλει να πράξει ό,τι
περνάει από το χέρι του ή απλώσει το
πόδι του μέχρι του σημείου όπου κρίνει
ότι μπορεί να ανταπεξέλθει αξιοπρεπώς
και αποδοτικά και προς όφελος του
κινήματος. Οι σπασμωδικές κινήσεις
βλάπτουν μακροπρόθεσμα το κίνημα. Οι
συντεταγμένες μπορούν να το ωφελήσουν
προοδευτικά.
Οι
πολιτικές δράσεις διαμορφώνουν το
κίνημα και αυτές είναι που παράγουν τα
αποτελέσματα πέραν αυτού που εκλαμβάνεται
ως πρόσκαιρη επιτυχία. Για παράδειγμα,
ένα κάλεσμα σε μία συγκέντρωση. Σημείο
εκκίνησης είναι ο χαρακτήρας της
συγκέντρωσης που είναι το βασικότερο.
Μία συγκέντρωση, εάν θέλετε να είναι
μαχητική, προαπαιτούμενο είναι να έχει
βασικά χαρακτηριστικά μάχης. Έπειτα,
βασικό είναι να γνωρίζουμε το 'γιατί'.
Τί επιδιώκεται από μία ανοικτή
συνάθροιση; Τί είναι αυτό
που αιτούνται; Τί και πώς
το απαιτούν; Πώς θα το
πετύχουν; Εάν αυτά τα
ερωτήματα και άλλα πολλά δεν έχουν
απαντηθεί στον απόηχο μίας συγκέντρωσης,
αυτή απολογίζεται ως αποτυχημένη. Οι
αναρχικοί προβαίνουν συχνά εντός των
σωφρονιστικών καταστημάτων σε απεργία
πείνας και δίψας. Έχουν έναν στόχο. Να
εκβιάσουν για να πετύχουν ένα ορισμένο
αποτέλεσμα. Ως γνωστόν, τις περισσότερες
φορές πετυχαίνουν και οι αρχές υποκύπτουν
στην πίεση της κοινής γνώμης, καθώς οι
απεργοί υποστηρίζονται από τον έξω
κόσμο. Αντίθετα, οι εθνικιστές
συγκεντρώνονται για να δηλώσουν το
'παρών' και έπειτα η ζωή συνεχίζεται,
χωρίς να έχουν ικανοποιηθεί τα αιτήματά
τους. Το συμπέρασμα είναι ότι εκλείπει
ο σκοπός. Οι συγκεντρώσεις των εθνικιστών
έχουν καταστεί σε μεγάλο βαθμό ανούσιες
και ανέξοδες, καθώς στερούνται κινήτρων.
Η διαμαρτυρία ουδέποτε αποτέλεσε
μαχητική στάση. Μέσω αυτής δεν διεκδικούνται
πράγματα. Αντίθετα, μέσω αυτής υποδηλώνεται
μία αποδοχή της ήττας και εκφέρεται ως
'δάκρυα και σάλια' προς τις αρχές. Ζούμε
σε ένα παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον,
σε μία κοινωνία που παθητικοποιείται
ολοένα περισσότερο, σε μία ατμόσφαιρα
γενικευμένης ηττοπάθειας, όπου για τους
εθνικιστές η πολιτική έκφραση μοιάζει
με την εξωτερίκευση μίας νοσταλγικής
διάθεσης για επιστροφή στον παραδοσιακό
κόσμο των εθνών. Πρέπει να ερμηνεύσουμε
ορθά τον κόσμο στον οποίον ζούμε, να
εξάγουμε ορθά συμπεράσματα και να
ενεργήσουμε ανάλογα. Σε κάθε άλλη
περίπτωση, αναλωνόμαστε και σπαταλούμε
τον χρόνο μας ανέξοδα και μη παραγωγικά.
Η αλλαγή
στον τρόπο σκέψης, η ωρίμανση, η ανάπτυξη
οξείας πολιτικής κρίσης και υψηλού
πολιτικού αισθητηρίου είναι αυτά που
θεωρούμε ότι εντάσσονται στα επιθυμητά
αποτελέσματα. Ο ποσοτικός και επιφανειακός
ανταγωνισμός που παρατηρείται στις
διάφορες ομαδοποιήσεις καταδεικνύουν
πάρα πολύ ταπεινά οφελιμιστικά κίνητρα
και δεν προάγουν σε καμία περίπτωση την
κινηματική συνείδηση. Οι πολιτικοί
στρατιώτες είναι αυτοί που καθορίζουν
το κίνημα και την πορεία του. Εάν οι
δράσεις τους είναι ριζοσπαστικές ή
έχουν τάση ριζοσπαστικοποίησης του
κινήματος, αυτό θα προσλάβει με τρόπο
ανάλογο ανατρεπτικά χαρακτηριστικά.
Εάν οι δράσεις τους είναι χλιαρές και
προσαρμοσμένες στα στενά όρια της
κανονικότητας, θα καταντήσει κολλυβάδικο.
Εάν οι πολιτικοί στρατιώτες εξελιχθούν
και ριζοσπαστικοποιηθούν, το κίνημα θα
γίνει μιλιτάντικο. Εάν οι πολιτικοί
στρατιώτες δεν εξελιχθούν και παραμείνουν
στρατιώτες που εκτελούν εντολές
πεφωτισμένων και ματαιόδοξων αρχηγίσκων,
το κίνημα θα καταντήσει ανοικτός καφενές,
όπως έχει αποδειχθεί σε πολλές περιπτώσεις.
Και ερχόμαστε στο προκείμενο. Οι 'δράσεις'
που έλαβαν χώρα κατά το τελευταίο
διάστημα κρίνονται απογοητευτικές.
Πριν από
την καθιερωμένη κολλυβάδικη συγκέντρωση
για την επέτειο των Ιμίων είχαμε γράψει
ότι κανείς συμμετέχει σε αυτή την
κομματική εκδήλωση-σπέκουλα υπ' ευθύνη
του. Είναι προφανές ότι η αντίληψή μας
και η πολιτική στάση μας απέχουν
παρασάγγας από την συμμετοχή σε μία
τέτοια συνάθροιση. Η αποχή μας από μία
τέτοια εκδήλωση δηλώνει πολιτική
τοποθέτηση και αποτελεί μία πράξη από
μόνη της. Δεν πρόκειται για μία παθητική
αποχή, αλλά για μία ενεργητική εναντίωση.
Είμαστε αντίθετοι σε δραστηριότητες
που εδραιώνουν την παλαιά αντίληψη περί
αγώνος. Στόχος μας είναι το νέο, το
ριζοσπαστικό, το απρόβλεπτο, αυτό που
απειλεί την σταθερότητα του υπάρχοντος.
Κάνοντας
μία αποτίμηση των τελευταίων πεπραγμένων
των ομαδοποιήσεων που τοποθετούνται
στο εθνικιστικό φάσμα, διαπιστώθηκαν
τα εξής:
Μετά την
Πλατεία Κολοκοτρώνη εγκαταλείφθηκε
και η Πλατεία Ρηγίλλης. Η καθιερωμένη
εκδήλωση για την επέτειο των Ιμίων
θεωρείται και επίσημα πλέον μία κομματική
εκδήλωση. Όσοι συμμετέχουν είναι στην
πλειοψηφία τους ψηφοφόροι ενός κομματικού
σωλήνα με ακροδεξιό πρόσημο. Από κοντά
και οι δορυφόροι του κομματικού σωλήνα
που παριστάνουν τους 'αυτόνομους'. Έχουμε
αναφερθεί στο ρόλο τους. Τα τελευταία
χρόνια, οι 'αυτόνομοι' προσέτρεχαν στην
κολλυβάδικη εκδήλωση των Ιμίων και
έγλειφαν τα στελέχη του κομματικού
σωλήνα για να σπάσουν την τραγική μοναξιά
τους. Με την εγκατάλειψη του 'spot'
της Ρηγίλλης, προφανώς κρίθηκε ότι
δεν είναι πολιτικά έξυπνο να διεκδικήσουν
ένα 'spot' που διεκδικείται
μέσω των αντισυγκεντρώσεων από τους
διεθνιστές και μονάχα προβλήματα
προξενούνται. Σε παράλληλο χρόνο
εμφανίσθηκαν οι ανταγωνιστικές
ομαδοποιήσεις, φιλοδοξώντας να κλέψουν
τις εντυπώσεις λόγω της παραίτησης του
σωλήνα από το 'spot'. Φτάνοντας
στην ημέρα της συγκέντρωσης, η διασωλήνωση
των Ιμίων έγινε έξω από τα όρια του
αθηναϊκού κέντρου και το κέντρο
εγκαταλείφθηκε στους διεθνιστές. Οι
κατοπινές φωτογραφίες στο μνημείο των
Ιμίων είναι 'τσάμπα μαγκιά'. Η πυροσβεστική
δηλώνει το 'παρών' όταν η φωτιά αποτελεί
απειλή, όχι όταν έχει σβήσει μόνη της.
Η μετά θάνατον παρουσία δεν συνιστά
τακτική κίνηση, αλλά έκφραση αδυναμίας.
Μία ήττα που χρεώθηκε το κίνημα επί του
συνόλου. Σαφώς δεν είναι ποτέ δυνατόν
να θεωρήσουμε έναν κομματικό σωλήνα
μέρος του κινήματος, αλλά ουραγός του.
Στα μάτια των εχθρών του κινήματος η
έξωση από το κέντρο συνιστά κινηματική
ήττα που την επωμίζονται όλοι και αυτό
έχει πολλούς αποδέκτες και πολλές
επιπτώσεις για όλους. Η δική μας ερμηνεία
περί αυτού είναι ότι ο κομματικός σωλήνας
χάρισε το κέντρο στους διεθνιστές και
πρέπει να τιμωρηθεί από τους εθνικιστές
επί του συνόλου. Αυτοί με την σειρά τους
γιόρτασαν την 'αντιφασιστική-διεθνιστική
νίκη' κι ας ήταν κατώτεροι των περιστάσεων.
Το μείζον είναι ότι έπαιξαν μόνοι σε
άδειο γήπεδο και η διαφορά είναι ότι το
γήπεδο δεν είναι όποιο κι όποιο γήπεδο.
Το κίνημα ηττήθηκε στο δικό του γήπεδο.
Εάν μετρήσει κανείς πόσοι συμμετείχαν
στις εκδηλώσεις, κομματικού σωλήνα και
λοιπών 'αυτόνομων' ομάδων, θα συμπεράνει
εσφαλμένα ότι οι εθνικιστές στην χώρα
είναι λίγες εκατοντάδες. Πέραν αυτού,
ενισχύεται ο μύθος ότι 'οι εθνικιστές
δεν μπορούν να συγκεντρωθούν χωρίς τις
κλούβες των ΜΑΤ'. Οι συγκεντρώσεις που
διοργανώνουν οι εθνικιστές διακατέχονται
από το κρατικοδίαιτο σύνδρομο της
νομιμοφροσύνης. Μέγα τακτικό σφάλμα.
Ανακοινώνονται και επιφέρουν τα γνωστά
αποτελέσματα. Στην μέση οι κλούβες των
ΜΑΤ και μία πλαστή εικόνα σκληρών
διεθνιστών που τους 'πολεμάει' το σύστημα
που 'προστατεύει' τους εθνικιστές. Οι
διεθνιστές, ουδέποτε πήραν άδεια να
συγκεντρωθούν οπουδήποτε. Απλώς
συγκεντρώνονται χωρίς να πάρουν άδεια
από κανέναν. Θα αντιτείνετε ότι οι
διεθνιστές έχουν πλάτη το ίδιο το
σύστημα. Εάν ο ανταγωνισμός έχει υπόβαθρο
διαμαρτυρίας για την άνιση μεταχείριση
που υφίστανται οι εθνικιστές, τότε
προκύπτουν νέα συμπεράσματα. Είτε οι
εθνικιστές διακατέχονται από προσήλωση
στην ιδέα του κράτους είτε θα πρέπει να
πάψουν να δρουν σε καθεστώς νομιμοφάνειας.
Το σλόγκαν 'απ' το ολότελα' δεν αποτελεί
δείγμα επαναστατικής ηθικής ή πρακτική.
Ο εθνικισμός θα καταστεί επικίνδυνος
μονάχα όταν πάψει να είναι προβλέψιμος.
Όταν το κράτος παραλύσει στην απειλή
ότι οι εθνικιστές είναι απρόβλεπτοι.
Διαφορετικά, ο εθνικισμός στην χώρα μας
θα συνεχίσει να μοιάζει με το καφενείο
'Η Ωραία Ελλάς' και ένα καφενείο δεν
αποτελεί ποτέ απειλή για ένα καθεστώς.
Με άλλα
λόγια, δεδομένων των ως άνω, προκύπτει
βάσει αριθμών ότι οι υπόλοιποι σε αυτή
την χώρα είναι πολιτικά αδιάφοροι. Αυτό
αποτελεί κινηματική αποτυχία από μόνο
του και καμία δικαιολογία μπορεί να
υπάρξει για μία τέτοια αποτυχία σε μία
χώρα που διανύει επισήμως το τέταρτο
Μνημόνιο, καθώς συμπληρώνονται επτά
χρόνια οικονομικής κρίσης και οι
εναπομείνασες δομές καταρρέουν με
ταχείς ρυθμούς. Το μοναδικό λογικό
συμπέρασμα είναι ότι το κίνημα απέτυχε
να πείσει την κοινωνία, παρ' όλο που όλα
δείχνουν πώς ευνοούν κάτι τέτοιο ή θα
έπρεπε να ευνοούν. Όσοι διαθέτουν οξυμένο
πολιτικό αισθητήριο, ας κάνουν την
αυτοκριτική τους και ας πράξουν τα
δέοντα στο άμεσο μέλλον.
Φωτεινές
εξαιρέσεις στον κανόνα της εξαίρεσης
αποτελούν κάποιοι συναγωνιστές που
κρατούν ακόμα ψηλά την τιμή ολόκληρου
του κινήματος μέσα από δράσεις για τις
οποίες κινδυνεύουν παντοιοτρόπως και
όχι μονάχα υπό το καθεστώς συλλήψεων,
αλλά ρισκάροντας την ίδια τους την ζωή.
Σε αυτούς τους λίγους εκλεκτούς-άξιους
συναγωνιστές υψώνουμε την δεξιά και
μονάχα σε αυτούς. Οι υπόλοιποι, ας
συνεχίσετε να παίζετε το γιο-γιό σας
μέχρι το κλείσιμο του καφενείου 'Η Ωραία
Ελλάς'.
